ภายในห้องนอนกว้างที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงลมจากเครื่องปรับอากาศที่พัดคลอเบา ๆ ไออุ่นวางกะละมังใส่น้ำไว้บนโต๊ะข้าง ๆ เตียง ก่อนจะทรุดลงนั่งอย่างรู้สึกเหนื่อยอ่อน
เธอหันไปมองคนที่นอนแน่นิ่งหมดสติอยู่บนเตียงกว้างด้วยแววตาแห่งความห่วงใย ไม่ว่าจะไปเที่ยวกี่ครั้ง เขาก็จะดื่มหนักจนเมามายไม่ได้สติแบบนี้เป็นประจำ และทุกครั้งก็จะเป็นไออุ่นที่จะต้องห้ามเขากลับมานอนที่ห้องเช่นเคย
“อีกแล้วนะมึง...เมาเหมือนหมาเลย ไอ้หมาหวงก้าง”
ไออุ่นย่นจมูกใส่เขา พลางบ่นอุบอิบ ทว่าพอนึกถึงคำด่าเมื่อครู่ หัวใจของเธอกลับเต้นแรงขึ้นอย่างไร้เหตุผล
~จูบแรกของกูคือหมาตัวหนึ่ง หมาที่แม่งปากดีแต่หวงก้าง~
ไออุ่นถึงกับห่อไหล่ เมื่อรู้สึกเขินอายในสิ่งที่ตนพูดออกไปอย่างไม่คิด พอมานั่งทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอก็ดันเผลอยกมือขึ้นมาจับที่ปาก พลางนึกถึงภาพที่เขาจูบเธออย่างดูดดื่มในห้องน้ำนั่น
“ไอ้คนบ้า! หาว่าเราจูบห่วย ยังกับต
