เสียงประตูคฤหาสน์หรูดังขึ้นแผ่วเบาในยามค่ำ ไทเกอร์ก้าวเข้ามาด้วยสภาพใบหน้าฟกช้ำ เสื้อเชิ้ตสีขาวมีรอยเลือดซึมบางจุด เขาเก้าวช้า ๆ ผ่านโถงทางเดินที่เงียบงัน ราวกับกลัวว่าตนจะเสียงดังจนทำลายความมืดมิดและเงียบสนิทในตอนนี้
แต่ทันทีที่เขาเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก เสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากมุมโซฟา
“Where have you been, Tiger?” [ไปไหนมาไทเกอร์?] น้ำเสียงนั้นนิ่ง...แต่เย็นเฉียบพอจะทำให้หัวใจของคนเป็นลูกแทบหยุดเต้น
ไทเกอร์เงยหน้าขึ้น เห็นร่างสูงใหญ่ของ เลออน ครูซ ผู้เป็นบิดายืนอยู่ใต้แสงไฟสีส้มนวล แววตาคมกริบของชายคนนั้น เต็มไปด้วยความตำหนิและความผิดหวังที่สาดส่องมา
“Dad...” เสียงเรียกนั้นแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ยังพูดไม่ทันจบคำ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังใกล้เข้ามา
เพียะ!
ฝ่ามือหนาของเลออนตวัดเข้าใส่แก้มลูกชายเต็มแรง เสียงดังสะท้อนก้องไปทั้งห้อง ราวกับทุกอย่างหยุดชะงักงันไปพร้อมกับความร
