ลีโอถอนจูบที่หนักหน่วงออกช้า ๆ ปล่อยโอกาสให้เธอได้พักหายใจ แต่แววตาคมยังคงดุกร้าว และจ้องลึกจนเธอใจสั่นไม่หาย
“ฮึก...แฮ่ก! แฮ่ก! ลีโอ...ฟังเค้าก่อนได้ไหม...แฮ่ก ๆ”
ไออุ่นไล้ฝ่ามือไปกับแผงอกของเขา พลางจ้องหน้าเข้าด้วยสายตาที่เว้าวอนสุด ๆ ทว่าความโมโหจัดทำให้ลีโอไม่อาจใจเย็นลงได้ทันที เหมือนความรู้สึกของเขายังไม่ถูกปลดล็อก
“เราเชื่อใจเธอ...ทำตามที่เธอต้องการ ให้เวลาเธอได้ทำตามใจตัวเอง แต่เธอกลับทำลายความไว้ใจที่เรามีให้ เธอรู้ไหมว่าการเห็นคนที่ตัวเองรักยืนจูบกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองแบบนั้น...มันเจ็บแค่ไหน...เธออยากลองมาเป็นเราดูบ้างไหม...เผื่อจะเข้าใจ”
เสียงของเขาสั่นพร่า และขาดห้วงเพราะทั้งหึงทั้งน้อยใจ คำว่าคนรักที่เขาพูดออกมาเต็มปากเต็มคำทำให้ไออุ่นรู้สึกใจสั่นและเจ็บปวดในคราวเดียวกัน
“ลีโอ เค้าไม่ได้ตั้งใจ และเค้าก็ไม่รู้ว่าไทจะ...” ไออุ่นพูดเสียงเบา
“อย่าพูดชื่อมัน เราไม่อยา
