ลีโอรีบนั่งลงบนเก้าอี้กลางห้องทันที แล้วดึงไออุ่นให้นั่งทับลงมาบนตักพร้อมทั้งหันหน้าเข้าหาเขา สองร่างแนบชิดกันจนสัมผัสได้ถึงทุกลมหายใจของกันและกัน
ริมฝีปากของทั้งคู่ค่อย ๆ แนบประกบกันอย่างโหยหา ความร้อนแรงค่อย ๆ แผ่ซ่านจนต่างดูดดื่มริมฝีปากของกันและกันอย่างหนักหน่วง
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดกันจนเหงื่อกาฬเริ่มผุดพราว ร่างกายที่เริ่มสั่นเทากอดเกี่ยวกันเอาไว้แน่น เสียงลมหายใจที่หอบกระแทกดังประสานกันทุกครั้งที่จูบนั้นเริ่มรุกล้ำขึ้นเรื่อย ๆ
“แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!”
มือแกร่งเลื่อนสัมผัสไปตามส่วนเว้าโค้งของร่างกายที่สั่นสะท้าน เสียงหายใจหอบถี่ของเธอกลายเป็นแรงผลักดันให้เขาโอบกอดเธอแน่นขึ้นมากกว่าเดิม ทุกสัมผัสคือการตอกย้ำว่าความรู้สึกนี้มันเกินกว่าคำว่า “เพื่อน” มานานแล้ว
“ไออุ่น...” เขากระซิบชื่อเธอ ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ลีโอ...อื้อ...” เธอเองก็ขานชื่อเขาเป็นการตอบรับด้วยเสียงครางแผ่ว ราวกับเสีย
