“รู้ยังว่าพวกมันเป็นคนของใคร”
เสียงทรงอำนาจเอ่ยถามลูกน้องที่ยืนเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง
“รู้แล้วครับนาย”
“คนของใคร”
“ลูกน้องของฝ่ายมังกรหยกครับ”
“ถุย!.. หึไอ้เลวระยำ มันกล้ามาหยามถิ่นของกูเลยเหรอว่ะ” เจแดนถุยน้ำลายลงพื้นข้าง ๆ ร่างไร้วิญญาณที่คนฝั่งมังกรหยกส่งมา
“เตรียมคนเลยไหมครับนาย” ลูกน้องถามอย่างรู้ใจเจ้านายว่าเขาต้องการแบบไหน
“อืม เตรียมคนให้พร้อมกูจะไประเบิดถิ่นมันบ้าง” เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยบอก และหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาดีแลนว่าพวกเขาต้องไปจัดการคนที่กล้าเข้ามาบุกถิ่นของพวกเขาและเอาคืนให้อย่างสาสม
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นดีแลนรีบหยิบขึ้นมาดูและอ่านข้อความที่เจแดนส่งมาให้เขา สายตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่หลับในอ้อมกอดของเขาและดึงผ้าห่มมาคุมไว้ที่ระหว่างอกของเธอ เขาจ้องมองเธอนิ่งและก้มมาจูบขมับเธอแผ่วเบาเพราะกลัวเธอจะตื่นขึ้น
เมื่อไม่เห็นเธอตื่นขึ้นมาเขาก
