Sandra’s POV
“GOOD morning,” I slowly move my head closer to the soft pillow when I heard that voice of him. Alam kong hindi na siya nakahiga sa kama ngayong gayong nang sumukan ko siyang yakapin ay wala na siya sa aking tabi. I wonder what time did he got up from bed earlier.
“A—axel,” naging mahina ang aking boses. Kung pakinggan ay pinilit ko lamang na magsalita kahit pa na kung tutuusin ay wala pa akong lakas na gawin iyon.
“Pupunta akong opisina ngayon. Gusto mo bang sumabay? Ihahatid kita sa bahay,” rinig kong sambit nito sa akin, sa halip ay sumagot ay dahan dahan na lamang akong gumulong saka hinarap ang presensya ni Axel na alam kong nasa harapan ko lamang ngayon.
“What time is it now?” tanong ko. Kakamulat pa lang nitong aking mga mata kaya hindi ko masyadong makita nang mali
