วันนั้นทั้งยักษ์และสายธารไม่ได้กลับบ้าน สายธารอ้างแม่ป่วยเลยจะกลับบ้าน ส่วนยักษ์บอกว่าจะไปนอนที่ไซต์งานพร้อมทั้งเอารถที่ให้ฉันยืมไปใช้ในไซต์งานด้วย ฉันรู้สึกว่าสองคนนี้มีลับลมคมในกับฉันและที่สำคัญฉันไม่มีรถใช้เลยต้องพึ่งรามให้พาดารินไปเที่ยว ไปกินไอติม สุดท้ายก็กินข้าวด้วยกันตอนเย็น
“รามไม่เอาอาหารหรูนะธรรมดาก็พอ” ฉันบอกเขาแต่คนที่เหมือนจะเชื่อฟังกลับเลี้ยวเข้าร้านอาหารไทยที่แพงที่สุดจนฉันขึงตาใส่ แน่นอนว่าแม่ฉันและฉันไม่กินอาหารญี่ปุ่น ส่วนดารินชอบกินข้าวไข่เจียวที่สุด ฉันกินอะไรก็ได้ แต่ไม่ชอบกินของแพง แต่ยิ่งพูดเหมือนเขาจะยิ่งประชด
ร้านอาหารนี้ขึ้นชื่อว่าจองยากที่สุด เพราะรสชาติเหมือนเชฟโรงแรมดัง และเขาก็ใช้เงินแก้ปัญหาอีกตามเคย
“โอ้โฮ...ร้ายฉวยมากเยยย” ดารินชอบมาก ร้านอาหารนี้ตกแต่งอย่างสวยงาม มีมุมถ่ายรูปหลายมุม ทั้งยังตัดต้นไม้เป็นรูปปราสาทดิสนีย์ ฉันกับรามตามถ่ายรูปให้คนสวยแทบ
