-โฟกัส-
จากผับมาถึงบ้าน ก็ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่
เราสองคนเงียบกันมาตลอดทาง เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกัน ก็ต้องเข้าใจนะเพราะคนไม่ถูกกัน
“จอดตรงนี้แหละ ”
ฉันให้พี่ธีร์จอดอีกซอยเลยหละ เพราะกลัวน้าเดือนจะเห็น เดี๋ยวมันจะดูน่าเกลียดไป
“ให้ฉันรอรึเปล่า ”
“ไม่เป็นไร พี่เข้ามหาลัยไปเถอะ ”
“เข้าไปก็ยังไม่ได้เรียนอยู่แล้ว ถ้าให้รอก็จะงีบรอ เสียเวลากับเธอมาขนาดนี้แล้ว จะเสียเวลาอีกซักหน่อยจะเป็นไรไป ”
“ตามใจพี่แล้วกัน ”
คนบ้าอะไรปากดีไม่มีแผ่ว ฉันเปิดประตูลงรถไป
มองซ้ายมองขวา ในสมองก็เตรียมคำถามที่จะตอบน้าเดือนไปด้วย
“อ้าวโฟกัส ทำไมถึงไม่กลับมานอนบ้าน รู้ไหมน้าเดือนเป็นห่วง โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ”
พอเข้ามาในบ้าน ก็เจอกับน้าโชคก่อนเลย ฉันเลิ่กลักไม่ไหว ใจแทบหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
“คือเมื่อคืนมันดึกค่ะ รถหนูยางรั่ว ก็เลยพักในหอหลังผับกับเพื่อน แล้วนี่น้าเดือนไปไหนคะ ”
ฉันมองรอบๆก็ไม่เห็นน้าเดือน
