“หือ…ลุกไม่ไหว มันเวียนหัวไปหมด ช่วยหน่อย…”
“เหอะ~ตอนนี้ไม่ปากเก่งแล้วเหรอ ”
ผมบ่นพึมพำ พร้อมดึงแขนเธอมากอดคอ
“กอดไว้แน่นๆนะ ฉันจะยืนแล้ว ”
ผมเกี่ยวขาเธอไว้สองข้าง และกำลังจะพาเธอลุก แต่…
“มันแน่นไป!!ฉันหายใจไม่ออก!!”
พอบอกให้กอดคอ โฟกัสก็กอดรัดที่คอผมแน่น
จนผมหายใจแทบไม่ออก
“ขอโทษ พี่บอกกอดแน่นๆ…”
ให้มันได้แบบนี้ ผมลุกขึ้นยืนและพาเธอตรงไปที่รถ
“ถ้าจะอ้วกก็บอก จะได้จอดรถให้ แล้วเธอพักอยู่ที่ไหนฉันจะไปส่ง”
พอขึ้นมาบนรถ ผมก็ลดกระจกลงให้เธอ
ให้ลมตีหน้าหน่อย เผื่อสร่างเมาขึ้นมาบ้าง
“ กลับตอนนี้ไม่ได้ค่ะ ถ้าน้าเดือนเห็นสภาพแบบนี้
วันหลังคงไม่ปล่อยให้ฉันมาทำงานแน่ ”
เธอตอบอู้อี้
“ แล้วเธอจะเอายังไง จะให้ฉันไปส่งที่ไหน”
“ ขออยู่แบบนี้ก่อนได้ไหม เดี๋ยวถ้าหายเมาแล้วค่อยไปส่งฉัน”
“ ฉันไม่ใช่คนรับใช้เธอนะ จะเอาไง ถ้าจะกลับก็จะไปส่ง ”
“ไปส่งที่บ้านก็ได้ ฉันก็ไม่อยากรบกวนพี่มากหรอ
