ทฤษฎีหยุดรัก ที่1 : สังฆทานแทนใจ

1364 Words

2 บุคคลที่เจอกันไม่ได้จำเป็นต้องมีเรื่องทุกที ขึ้นชื่อเรื่องการวิวาท แต่แล้ววันหนึ่งยิ่งกว่ากามเทพยิงศรให้ทั้งคู่ต้องมาเป็นแฟนกัน...ตามข่าวลือ ข่าวลือหนาหูจากการปั่นประสาทของ 'เขา' ทำให้เกิดความวุ่นวายในชีวิตเมื่อ 'เธอ' ทำตัวเป็นแฟนมันจริง ๆ ซะเลย! กวนมาก็แกล้งกลับ จากแกล้งรักเป็นรักจริง...คนขี้แกล้งดันตกหลุมรักไม่รู้ตัว แล้วไหนจะความวุ่นวายจากแก๊งเพื่อนรอบตัว เรื่องราวมากมายชวนปวดหัวที่ทำให้คู่กัดประจำมหา'ลัยตลอด 4 ปี เริ่มรู้สึกจริง แต่มีแค่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้นที่เผลอหลงรัก How To Love คุณมีวิธีจัดการกับหัวใจที่เผลอไปตกหลุมรักยังไง? ____ ณ มหา’ ลัยเอกชน ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าก้าวเดินไปตามทางตรงไปยังโซนร้านขายอาหาร A3 ประจำมหา’ ลัย แขนข้างหนึ่งกอดไอแพด มืออีกข้างถือสังฆทานห่อสีส้มสะท้อนแสง สายตารอบข้างจ้องมาอย่างให้ความสนใจ มองตามร่างเล็กที่จ้ำอ้าวตั้งหน้าตั้งตาเดินไม่ทักทายใคร ถึงผู้หญิงหลายกลุ่มจะไม่ชอบที่ฉัน ‘เขียนฝัน’ บุคคลเพียงคนเดียวที่มีปัญหากับ ‘แอสตัน’ ผู้ชายที่ถูกโหวตว่าหล่อกว่าเดือนประจำมหาลัยหลายเท่า ก็แค่มีดีแค่หน้าตาเท่านั้นแหละ ปากหมอนั่นไม่ไหวจะสนทนาด้วยจริง ๆ ฝาแฝดของเขาอย่าง ‘มาร์ติน’ ยังไม่ปากดีเท่านี้เลย อีกคนเงียบ นิ่ง สุขุมส่วนอีกคน...คนบ้า ไม่ปกติ ถึงบ้านของเราทั้งคู่จะรู้จักกันและแม่ของฉันกับเขาจะสนิทกันในระดับหนึ่ง แต่ใช่ว่าเราที่เป็นลูกจะญาติดีกันเสมอไป ไม่รู้ว่าปัญหามันเริ่มจากตรงไหนฉันจำไม่ได้แล้ว รู้เพียงว่าอย่าให้เราเจอกันเลยมันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอย่างเช่นสังฆทานที่อยู่ในมือ เรื่องราวสะเทือนขวัญดังไปทั่วมหา’ลัยเพียงไม่กี่นาที การพูดปากต่อปากช่างเห็นผลได้ดีและรวดเร็วกับเรื่องราวที่ว่า...‘เขียนฝันได้รับของขวัญวันวาเลนไทน์เป็นสังฆทานจากแอสตัน’ มันช่างโรแมนติกเสียจริง...โว้ย!จะวีน! ปึก! “แหกคว่ำ!” เสียงร้องด้วยความตกใจของ ‘ทิศเหนือ’ ดังขึ้นเมื่อฉันวางกระแทกถุงสังฆทานในมือลงบนโต๊ะกลางโรงอาหาร เพื่อนสาว ‘ร่างเป็นชายใจเป็นเมียมาร์ติน’ ในกลุ่มเดียวกันที่เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 1 จนมหา’ ลัยปีสุดท้าย เกาะกลุ่มเหนียวแน่นเพราะไม่มีใครคบอีกแล้ว ทิศเหนือมองของที่อยู่บนโต๊ะแล้วหันไปสบตากับ ‘โป๊ยเซียน’ ที่กำลังจดชื่อลูกหนี้ลงในไอแพดจำต้องเงยหน้าขึ้นมามองกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในฐานะ ‘เจ้าแม่เงินกู้’ ประจำมหา’ลัย สมองเพื่อนฉันจำรายชื่อลูกหนี้ได้แม่นยำยิ่งกว่าตำราเรียน “อะ...พนมมือ” โป๊ยเซียนวางปากกาลง ยกมือขึ้นพนมซึ่งทิศเหนือก็ทำตามอย่างเดียวกัน “สาธุ...” ทิศเหนือกล่าวขึ้นตามโป๊ยเซียน ยกมือประกบกันยกขึ้นจรดกลางอก “ข้าเจ้าเป๋นสาวเชียงใหม่ แฮมบ่อเต้าใดก็จะเป็นสาวแล้ว สาธุ” โป๊ยเซียนพูดจบก็ก้มหัวจรดลงกับมือ “อย่าเล่นอีโป๊ย จริงจังสังฆทานมาแล้ว” ทิศเหนือหันไปโวยเพื่อนอย่างจริงจัง ส่วนฉันยืนกอดอกมองทั้งสองคนอย่างใจเย็น สายตาคนรอบตัวยังหันมามองกันด้วยความสนใจ “มึงนำอีทิศ” “ว่าตามกู...ตึงวันมีบ่าวมาแอ่ว มาอู้มาแซวขอมีผัวเป็นมาร์ติน ธีรวีร์ พงศ์สานุกรณ์ สาธุ เพี้ยง!” พูดจบทิศเหนือก็เปล่าลมใส่สังฆทานของฉันเต็มแรง ไม่รู้น้ำลายกระเด็นติดไปโดนหรือเปล่า แล้วคำขอของทิศเหนือก็สมกับที่สถาปนาตัวเองเป็นภรรยามาร์ติน ฝาแฝดของแอสตันมาตั้งแต่แรกพบสบตา “ไม่พ้นเรื่องผู้ชาย...อีสันดาน” โป๊ยเซียมองเพื่อนด้วยหางตา เอามือที่กำลังพนมอยู่ลงแล้วกลับมาให้ความสนใจฉัน “ก็กูอยากได้เขา ~” “ขอได้ถูกคนแล้วทิศเหนือ นี่แอสตันเอามาให้เอาไปเลย” ฉันดันของที่ตัวเองถือมาเอาไปให้ทิศเหนือ ก่อนจะพาตัวเองนั่งลงยังเก้าอี้ฝั่งตรงกันข้ามกับเพื่อนทั้งสองคน “แอสตันเขาเคารพมึงเนอะเขียน ดูสิมีพระพุทธรูปด้วย” ทิศเหนือหันมาให้ฉันได้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้นชัด ๆ “กวนประสาท” เสียงเล็กพึมพำอย่างหัวเสีย วันนี้อุตส่าห์ว่าจะมาเรียนอย่างมีความสุข เช้ามาก็เจอคนบ้าอะไรก็ไม่รู้! “ตอนแรกที่เขาเม้าท์ ๆ กันก็นึกว่าเรื่องล้อเล่น ของจริงเฉย ดีนะไม่ได้พานธูปเทียนวันวาเลนไทน์” โป๊ยเซียนพูดถึงยังพยายามกลั้นหัวเราะไปด้วย “หมอนั่นบ้า” “นั่นแฟนแกนะเขียน แอสตันเขาพูดเองกับปากนิวันนั้น” โป๊ยเซียนกำลังหมายถึงวันที่ฉันเข้าไปช่วยน้องสาวหาปู่รหัส แล้วบังเอิญที่คนที่ตามหาดันเป็นมาร์ติน ซึ่งในเหตุการณ์วันนั้นมีแอสตันอยู่ด้วย เกิดการใส่ลูกเล่นแกล้งเด็กปีหนึ่งที่ไม่เคยเห็นพวกเขา ถึงพ่อแม่เราจะรู้จักกันแต่พันดาวก็ไม่เคยเจอทั้งคู่หรอกนะ ฉันเองก็เจอทั้ง 2 คนที่มหา’ ลัย “ขนลุก อย่าพูดนะโป๊ย!” ฉันยกแขนขึ้นให้เพื่อนได้เห็นขนอ่อนที่ลุกชันขึ้นอย่างพร้อมเพรียง พูดอะไรออกมา! “คนเขาลือกันทั้งมหาลัย ได้แอสตันอย่าลืมเอากูไปเป็นสะใภ้ร่วมอีกคน” ทิศเหนือส่งสายตามีความหวังมาให้ “ขอร้อง ไหว้เลย...เอาหมอนั่นไปไกล ๆ ที” นาทีต้องยกมือขอร้องเพื่อนแล้ว “นี่ ๆ เต๋าบอกว่าเขียนไปเหมาคลับของแอสตันจริงมั้ย” เสียงหวาน ๆ ของผู้มาใหม่ดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อหันไปมองก็พบกับ ‘ปลาเก๋า’ หญิงสาวผู้ไม่เป็นภาระใครนอกจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มาพร้อมกล่องเทียนพรรษาในมือ “อือ หมั่นไส้” ปิดคลับหมอนั่นฉันก็ใช้เงินนะ หรือว่าควรไปนั่งจิบน้ำส้มสักแก้วเพื่อเพิ่มความน่าหมั่นไส้ “เต๋าบอกว่าแอสตันไม่ได้โกรธที่เขียนปิดคลับหรอกนะเพราะเขาได้เงิน แต่มันเขี้ยวเขียน” เสียงหวานสดใสของปลาเก๋าน่าเอ็นดูสำหรับพวกเราเสมอ เธอนั่งลงข้างฉันพร้อมวางลงทุกอย่างลงบนโต๊ะและ ‘เต๋าเต้ย’ ที่พูดถึงนั้นก็คือฝาแฝดชายคนของปลาเก๋า เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันกับฝาแฝดแอสตัน มาร์ติน “แก้บนหรือขอล่ะวันนี้” ทิศเหนือเอ่ยถามปลาเก๋าด้วยความอยากรู้ “แก้” “เป็นภาระสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตลอดไปจริง ๆ นะเก๋า จะมีแฟนกับเขามั้ยเนี่ย” โป๊ยเซียนถึงกับกุมขมับ ด้วยความเชื่อของทางบ้านที่ว่า ‘ขอพรถี่แล้วสมหวัง อาจจะเสียบางสิ่งในชีวิตเช่นดวงคู่ครอง’ “ว่าง ๆ ก็ขอมีผัวด้วยนะเก๋า เดี๋ยวขึ้นคาน หยากไย่เกาะกูขี้เกียจไปส่งบ้านพักคนชรา” “มึงกับกูก็ไปอยู่ด้วยกัน” แม้จะดูนุ่มนิ่มที่สุดแต่เรื่องฝีปากไม่เป็นรองใคร “กูในฐานะเมียของธีรวีร์ พงศ์สานุกรณ์ จะครองคุ้มหลวงเคียงคู่ผัวตลอดไป” ทิศเหนือประกาศอย่างมั่นใจ ไม่สนสายตาของคนรอบข้างที่มองมาเลยสักนิด “นี่ช่วยคิดหน่อย จะเอาดอกอะไรไปแก้แค้นคืนแอสตันดี” ปล่อยผ่านไปง่าย ๆ ก็ไม่ใช่ฉันสิ เอาอะไรดีนะ... “ไปเหมาบร็อคโคลี่ที่ตลาดข้างมอมั้ย เดินผ่านมาเมื่อกี้เห็นเต็มเลย เอามาจัดเป็นช่อมอบด้วยความรักและห่วงใยสุขภาพ” ปลาเก๋าพูดด้วยใบหน้าใสซื่อ เพื่อนฉันไม่ได้ประชดแต่อย่างใด ทุกสิ่งที่พูดออกมานั้นกลั่นกรองจากสมองสุดบรรเจิดมาแล้ว “เยี่ยมมากเก๋า” พูดจบก็ลุกขึ้นเพื่อไปหาสิ่งที่นั้นทันที ช่อดอกบร็อคโคลี่...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more