“พ่อกับแม่ดีีใจมากเลยนะคะ คุณนะนะ น่าจะบอกตั้งแต่แรกว่าอยากกลับมาเยี่ยมพวกท่าน” อาทิตย์ยิ้ม เดินจูงมือกับภรรยาไปตามเส้นทางที่เขาและเธอเคยเดินด้วยกัน วันแรกที่เดินกันเมื่อสิบปีก่อน เขาจำได้ไม่เคยลืม เขาเดินหน้า เธอเดินตามหลัง
พอวันต่อมา เธอเดินนำหน้า เขาเดินตามหลัง และในวันถัดมาเราก็เดินเคียงข้างกันจนมาถึงวันนี้ ที่วันนี้เราสองคนก็ยังเดินเคียงข้างกันและยังจับมือกันไว้แน่นด้วย
“เพิงนั้นมันยังอยู่อีกเหรอคะ”
“ไม่แล้วละ ผมก็แค่อยากกลับมาที่ที่ผมเสียบริสุทธิ์” ขวัญอดไม่ได้ที่จะต้องหยิกเขา “ผมดีใจนะที่ขวัญเลือกผม”
“ก็คุณทั้งหล่อทั้งหล่ำถูกใจขวัญมากต่างหาก เพชรในตมชัดๆ” ขวัญเอ่ยยิ้มๆ เธอเลือกผู้ชายได้ไม่ผิด เขาเป็นคนดี เป็นสามีที่ดี เป็นลูกที่ดี และต่อไปเขาก็จะต้องเป็นพ่อที่ดี รักมากกว่านี้ได้อีกมั้ย เธอรักเขาจริงๆ
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงตรงทางแยก พวกเขาก็ไม่เห็นเส้นทางเล็กๆ แล้ว บ่งบอกว่าไม่
