DİLŞAH KURTBEY:
"Artık şu bana söz verdiğin İstanbul gecemizi yaşasak mı?" Dedi arzuyla.
Dudaklarından kısa bir an kopup "yaşayalım" diye arzuyla dudakları üzerine fısıldadım. Belimde ki kolu daha sıkı sardı bedenimi, kendine doğru yükseltti.
Dudaklarımız arasında kalan milimle "Dilşah..." Dedi, burnunu usulca burnuma sürterek saçlarımı geriye iteledi, koca parmakları boğazıma bir yılan misali sarıldı. "Hım." Dedim arzu dolu bir nefesle. "Seni o yatağa gömeceğim biliyorsun değil mi?" Dedi keskin bir nefes bırakıp dudağımı ısırdı.
"Kıyacak mısın bana?" Dedim yalandan duygu sömürüsü yaparak. Ama o hiç etkilenmedi bile "Aynen. Sen bana yeterince kıydın Dilşah. Aylardır sensizim, bedenine dokunmayı geçtim Koynunda bile uyuyamadım. Bunların bir bedeli olacaktı elbette." Dedi benim aksime
