ตรวนรักเงาปรารถนา

แทงข้างหลัง...2

“ไม่เป็นไรค่ะ” ภูริตาเอ่ยออมาทั้งที่ยังเจ็บเพราะการล้มก้นจ้ำเบ้าเมื่อสักครู่ ในขณะที่ชายที่อยู่ในรถเช่นคินน์ กำลังมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสงสัย เขารู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงที่อยู่หน้ารถ เขาไม่รู้ว่าเขารู้จักเธอหรือเปล่า ทำไมมันรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาแปลกๆ

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ นี่ค่าเสียหายเล็กๆ น้อยๆ จากเจ้านายของผม” ขุนพลมอบธนบัตรปึกหนึ่งซึ่งได้รับมาจากเจ้านายของเขา ส่งให้กับหญิงสาว

“ฉันรับไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่เป็นไร แต่ฉันขออะไรบางอย่างได้มั้ยคะ” ภูริตาเอ่ยด้วยความเกรงใจ คำตอบของเธอมันทำให้ชายทั้งสองถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“อะไรหรอครับ” ขุนพลเอ่ยถามทันที

“ฉันขอคุยกับคุณคินน์เจ้านายของคุณหน่อยได้มั้ยคะ” ภูริตาเอ่ยอย่างเจียมตัว เธอรู้ว่าเขาคงไม่เชื่อ เพราะวันนั้นเขาบอกให้เธอกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉิน เธอทำตามที่เขาบอก แต่เธอก็ยังตั้งครรภ์ขึ้นมา นี่ก็คงจะเกิดความผิดพลาดจากยาคุมกำเนิดฉุกเฉินแน่นอน แต่เธอไม่ได้คิดว่าเธอจะมาเรียกร้องอะไรจากเขาอยู่แล้ว เธอแค่จะขอให้เขาไปบริจาคเลือดให้บุตรสาวเธอ เพื่อที่บุตรสาวเธอจะได้ผ่าตัดอย่างทันท่วงที

“คุณจะคุยกับผมเรื่องอะไร” คินน์ไม่รอให้ขุนพลตอบ เขาเดินออกมาจากรถทันที ความสงสัยในความคุ้นหน้าของหญิงสาวมันเริ่มมากขึ้นทุกที เขาอยากจะรู้ว่าเธอจะคุยกับเขาเรื่องอะไร เผื่อว่ามันจะตอบในเรื่องที่เขาสงสัยในใจได้

“งั้นฉันขอคุยกับคุณสองคนค่ะ” ภูริตาคิดว่าเขาอาจจะไม่อยากให้ใครรู้ เธอจึงเลือกตอบแบบนั้น และเมื่อเห็นสายตาเจ้านาย มันทำให้ขุนพลเดินออกไปนั่งรออีกมุมหนึ่ง ซึ่งไม่ได้ยินการสนทนาของทั้งคู่ส่วนหญิงสาวถูกเชิญขึ้นไปบนรถ

“คุณมีอะไรก็ว่ามาได้เลย” คินน์เอ่ยอย่างใจเย็น พลางพินิจใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง เขานึกเท่าไหร่เขาก็นึกไม่ออกว่าเธอคือใคร

“ช่วยไปบริจาคเลือดให้ลูกสาวฉันด้วยค่ะ ตอนนี้ฉันไม่รู้จักใครที่จะช่วยเหลือแกได้แล้วนอกจากคุณ” ภูริตาเอ่ยด้วยความหวัง

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าผมเลือดกรุ๊ปอะไร” คินน์หรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงสัย เขาก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเขาเคยเจอเธอที่ไหน

“ถ้าหมู่เลือดคุณกรุ๊ปเอบีเนกาทีฟ คุณก็สามารถให้เลือดลูกสาวฉันได้” ภูริตาไม่อยากบอกเขาว่าบุตรสาวของเธอ ก็คือบุตรสาวของเขา เธอต้องการแค่ให้เขามาให้เลือดบุตรสาวเท่านั้น เธอไม่ต้องการความรับผิดชอบอื่นใด

“เล่าเรื่องราวทั้งหมดมา ไม่อย่างนั้นผมจะไม่เสียเวลาฟังอะไรจากคุณอีก” ยิ่งที่พูดเขาก็ยิ่งอยากรู้ว่าเธอเกี่ยวข้องอะไรกับเขา

“ฉันไม่ต้องการอะไร นอกจากให้คุณไปบริจาคเลือดให้ลูกฉันเท่านั้น ฉันไม่ได้ต้องการอย่างอื่นจากคุณ คุณอย่ารู้เลยค่ะ” ภูริตากล่าวด้วยความหนักใจ เธอไม่อยากเล่าเรื่องเขาและเธอ เธอต้องการให้ทุกอย่างมันจบลงอย่างเช่นอดีต เธอไม่ต้องการให้ใครมาปรามาสตัวเธอ หรือพรากลูกไปจากเธอ

“ผมจะเป็นคนตัดสินใจเอง คุณมีหน้าที่แค่เล่าเรื่องทั้งหมดมาเท่านั้น ถ้าไม่เล่าก็ลงจากรถผมไปได้แล้ว เสียเวลา” แม้ว่าเขาจะอยากรู้เพียงใด เขาก็ต้องไว้เชิง เขามองออกว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังจนตรอกเต็มทนแล้ว เธอไม่มีทางทิ้งโอกาสนี้อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นคงไม่ลงทุนวิ่งตัดหน้ารถเพื่อให้ได้คุยกับเขาอย่างแน่นอน