“เอาน่า อยู่ที่นี่ไป ต่อไปนี้ไม่ต้องทำงาน งานของคุณก็แค่อยู่บนเตียง ออกจากที่นี่ไปรับรองว่าคุณจะมีเงินก้อนใหญ่ติดตัวไปแน่นอน” ภากรผู้ใช้เงินซื้อทุกอย่างเอ่ยกับหญิงสาวอย่างไม่สะทกสะท้าน
“สกปรกที่สุด ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ขายตัวเพื่อแลกเงินนะ แล้วนี่เขาก็เลิกทาสกันมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ห้าแล้ว คุณยังจะให้ฉันเป็นทาสของคุณอีกเหรอ” แน่นอนว่าตอนนี้ความรู้สึกที่อิษยามีไม่ใช่ความรู้สึกผิดแล้ว แต่เป็นความโกรธที่เขาพยายามยัดเยียดสถานะผู้หญิงขายตัวให้เธอ
“ก็ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนี่นา อาจจะเรียกว่านางบำเรอก็ได้” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างไม่คิดอะไร
“มันต่างกันตรงไหนไม่ทราบ รวยซะเปล่าแต่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี” หญิงสาวยังคงก่นด่าชายหนุ่มด้วยความปวดใจ ในขณะที่เขาก็พันธนาการร่างของเธอไว้ ไม่ยอมปล่อยเธอ ซึ่งความโกรธมันทำให้เธอใช้เข่ากระแทกเข้าไปที่ใจกลางกล่องดวงใจของชายหนุ่ม ทำให้เขาร้องลั่นด้วยความจุกและเจ็บปวด
