ของขวัญจากเมียไร้ทะเบียน

สูญเสียสิ่งมีค่า

หลังจากที่รออย่างใจจดใจจ่อ เมื่อถึงเวลาเริ่มงานเหมันต์รีบมาที่ออฟฟิศด้วยความรีบร้อน ก่อนที่เขาจะแจ้งให้ฝ่ายบุคคลส่งประวัติพลอยชมพูให้เขาด่วน เมื่อได้ที่อยู่บ้านต่างจังหวัดของหญิงสาว เขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินทางไปหาหัวใจของเขา เพราะหากปล่อยไว้นานกว่านี้ เธออาจจะคิดว่าเขาหลอกลวงเธอจริงๆ ก็ได้

การเดินทางไกลในครั้งนี้ เป็นการเดินทางไปจังหวัดทางภาคเหนือ ซึ่งเป็นจังหวัดที่ไม่สามารถบินตรงไปได้ เขาจึงเลือกที่จะใช้รถยนต์ส่วนตัวเดินทางไปในที่ที่เขาคาดว่าเธอจะอยู่ที่นั่น เขาไม่ยอมหยุดพักที่ใด เพราะเขาร้อนใจเกินกว่าที่จะรอได้อีกแล้ว ขอให้สิ่งที่เขาคิดมันถูก พลอยชมพูอยู่ที่บ้านของเธอจริงๆ

และเมื่อมาถึงในหมู่บ้านของพลอยชมพู เหมันต์ก็ถามทางไปเรื่อย และเขาก็ได้รู้จากชาวบ้านว่าพลอยชมพูเพิ่งกลับมาที่บ้านจริงๆ นาทีนี้หัวใจของเขาพองโตขึ้นมาทันที เขาจะได้เจอเธอแล้ว เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เขาคิดมันจะใช่ต้นเหตุที่ทำให้เธอหนีเขามาอยู่ที่นี่หรือเปล่า

เขาถามทางสองสามครั้ง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่บ้านปูนชั้นเดียว ซึ่งมีสภาพกลางเก่ากลางใหม่ และไม่ได้ล้อมรั้วตามประสาบ้านตามต่างจังหวัด ชายหนุ่มจอดรถแล้วถือวิสาสะเดินเข้าไป พร้อมทั้งตะโกนเรียกหญิงสาว เมื่อพลอยชมพูได้ยิน เธอคิดว่าตนเองหูฝาด เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่เพราะเสียงเรียกที่ไม่ยอมหยุด มันทำให้หญิงสาวต้องเดินออกมาจากบ้านของเธอ และเมื่อเธอเห็นว่าคนที่มาเรียกเธอนั้นคือเขา หญิงสาวก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที

แต่มือแกร่งของชายหนุ่มก็คว้าไว้ทัน เขากอดรั้งร่างบางของหญิงสาวจากด้านหลัง ในขณะที่พลอยชมพูก็พยายามสบัดตัวหนีจากการพันธนาการของเขา

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เสียงหวานตวาดแว้ดใส่ชายหนุ่ม

“ไม่ปล่อยหรอก บอกมาก่อนว่าหนีมาทำไม” เหมันต์กระซิบที่ข้างหูหญิงสาว

“อย่ามาทำไขสือ ทำชั่วอะไรไว้ล่ะ” พลอยชมพูยังคงดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

“ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” เหมันต์เอ่ยอย่างน่าหมั่นไส้

“กลับไปเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณก็ไปตามทางของคุณ ให้ฉันหลงเหลือความรู้สึกดีๆ ไว้ให้คุณบ้าง” พลอยชมพูกล่าวด้วยความเหนื่อยใจ เพราะดูท่าแล้วพันธนาการที่เขารัดเธอไว้มันจะไม่หลุดง่ายๆ และเธอก็ไม่กล้าออกแรงมากพอ ด้วยกลัวว่าจะกระเทือนถึงลูกในท้อง

“ทำไมเอาแต่ไล่...ฮื้อ... รู้มั้ยว่าผมปวดใจแค่ไหนที่ไม่เห็นเสื้อผ้าคุณอยู่ในห้องที่เราเคยอยู่ด้วยกัน” เหมันต์เอ่ยออกมาเสียงเศร้า

“ไม่มีก็ดีแล้วหนิ คุณจะได้ทำอะไรตามใจของคุณ ไม่ต้องมีฉันเป็นก้างขวางคออีกต่อไป” พลอยชมพูสวนกลับทันที เขาพูดราวกับว่าเขารักเธอเสียเต็มประดา กล้าพูดได้ยังไง ในเมื่อเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น