ของขวัญจากเมียไร้ทะเบียน

สูญเสียสิ่งมีค่า...2

“ขอบคุณนะคะ แต่ฉันจะบอกว่าคุณอาจจะประสบความสำเร็จก็ได้ เพราะตอนนี้ฉันท้องได้สองเดือนแล้ว” ในที่สุดพลอยชมพูก็ยอมใจอ่อน เธอยอมบอกเรื่องที่เธอตั้งครรภ์กับเขา

เมื่อเหมันต์ได้ยินเช่นนั้นเขาก็จับร่างบางให้หันหน้ามาหาเขา ก่อนที่จะมองหน้าเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะนี่คือสิ่งที่เขารอมาตลอด ถ้าหากเขาไม่ตามเธอมาเขาคงไม่มีทางได้รู้ว่าในท้องของเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่

“คุณใจร้ายกับผมที่สุดเลย รู้มั้ยว่าผมรอเขามานานแค่ไหนแล้ว” เหมันต์ตัดพ้อหญิงสาว

“ก็ช่วยไม่ได้นี่คะ คุณไม่ได้อธิบายให้ฉันเข้าใจ ฉันก็มีสิทธิ์คิดเองได้ว่าคุณกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น” พลอยชมพูกล่าวอย่างไม่ยี่หระ

“โถ่...ที่รัก ใครจะไปคิดว่าคุณจะได้ยิน แล้วเอามาคิดเองเออเอง ถ้าคุณถามผมสักนิด ผมจะไม่มีวันปล่อยให้คุณหนีมาแบบนี้หรอก” เหมันต์จูบไปที่หน้าผากมนของหญิงสาว ก่อนจะรั้งร่างบางของเธอ ที่ยังไม่บ่งบอกสถานะคุณแม่ตั้งครรภ์เข้ามาในอ้อมกอดของตน

“ก็ดีแล้วที่มันเป็นแบบนี้ ฉันจะได้รู้สักทีว่าคุณรู้สึกยังไงกับฉัน” พลอยชมพูไม่เคยกล้าถามเขา เธอได้แต่รอ การที่เธอหนีมาอย่างนี้ มันทำให้เธอรู้ว่าเขารักเธอแค่ไหน

“ทีหลังผมจะบอกรักคุณทุกวันทุกคืนเลยนะที่รัก กลับไปกับผมนะครับ” เหมันต์กล่าวจริงจัง

“ค่ะ ฉันจะกลับไปกับคุณ แต่คุณคงต้องฝ่าด่านพ่อกับแม่ฉันให้ได้ก่อนค่ะ” พลอยชมพูยิ้มอ่อน

“ไม่มีปัญหาหรอกครับ ยังไงเสีย ผมก็ต้องทำให้พ่อกับแม่คุณยอมรับ และพาคุณกลับไปกับผมให้ได้” เหมันต์ไม่หวั่นกับการที่ต้องพบกับบิดามารดาของหญิงสาว

ขณะทั้งสองคนที่กอดกันกลมอยู่นั้น ไม่ได้รู้เลยว่า มีสายตาสองคู่มองมาที่ทั้งสอง และต่างลุ้นให้ทั้งสองคืนดีกัน และสายตาสองคู่นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือนางญาณีและนายพนมนั่นเอง แต่เห็นจากอากัปกริยาของทั้งสองคน มันทำให้ทั้งสองคนเบาใจมาก เพราะดูท่าทางแล้วว่าหนุ่มสาวคู่นี้จะตกลงกันเรียบร้อยแล้ว