หลายวันต่อมา
หลังจากที่หายดีชบาก็กลับมาทำงานเหมือนเดิม คอยทำอาหารตอนเช้าและตอนเย็นให้กับนายหัว คอยเก็บกวาดบ้าน
เธอไม่กล้าหนีอีกแล้วเพราะกลัวว่าจะถูกจับไปขังที่โกดังนั่นอีก มันน่ากลัวจนเธอขนหัวลุกไม่หาย
"ฉันออกไปทำงานแล้วนะชบา" นายหัวอาชาเอ่ยพูดขึ้น
"จ้ะ" เธอหันไปตอบรับ ก่อนจะหันไปเก็บกวาดบ้านของเธอตามปกติเหมือนอย่างที่เคยทำ
"ห้ามหนีไปไหนอีกล่ะ ถ้าไม่อยากโดนดี"
"จ้ะ ไม่หนีแล้ว" เธอตอบรับเสียงแผ่ว
หลังจากที่หายดีเธอก็แทบจะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาอะไรอีกเลย ถามคำก็ตอบคำ ไม่ได้เกรงกลัวน้ำเสียงของนายหัวอาชาเลยแม้แต่นิดเดียว
เวลาผ่านไป
บรืน~
เสียงรถดังแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของนายหัวอาชา ชบาที่นั่งเล่นอยู่ก็ชะเง้อออกไปมองด้วยความสงสัย มันเป็นเสียงรถของนายหัวอาชา ที่เขาขับรถไปทำงานทุกวัน แต่เธอแค่แปลกใจว่าทำไมนายหัวชาถึงได้กลับมาเร็วนัก ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็เพิ่งจะบ่ายโมงเอง มันยังไม่ถึงเวลาเลิ
