“อ้าวหวา” ป้าสวยรวยทักขึ้นด้วยรอยยิ้มทันทีที่เห็นหน้าเธอ
“สวัสดีจ้ะ แม่ให้เอาผักดองมาให้จ้ะ” ยกมือไหว้แทบทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์เฉียดฉิว
“พี่ธีร์ปล่อยก่อน!”
“ไม่ กอดให้พ่อกับแม่เห็นนี่แหละ”
“อยากทำอะไรก็ทำเลย พี่ก็นิสัยแบบนี้อยู่แล้วนี่!” เริ่มตึงเครียดเมื่อเสียงรถดับแล้ว “แล้วต่อไปก็อย่าคิดว่าจะได้ทำอะไรตามใจแบบนี้อีก!”
เหมือนเสี่ยงดวงว่าเขาจะฟังหรือไม่สนกันแน่
“ขอโทษ”
ยังดีที่ครั้งนี้คิดได้ไม่เอาแต่ใจตัวเอง พอเขาพูดแล้วยอมปล่อยเธอก็รีบผละตัวออก ก่อนจะเดินออกมาทันที พอดีกับป้าสำรวยที่มาถึงหน้าบ้านอย่างเหมาะเจาะ
เกือบไปแล้ว ใจหล่นอยู่ตาตุ่มหมดแล้ว
“ขอบใจลูก” พูดอย่างเอ็นดู มองเข้าไปเห็นลูกชายยืนทำหน้าแปลก ๆ “กลับมาเมื่อไหร่ล่ะลูก”
“เมื่อวานนี้จ้ะ”
“ปิดเทอมนานไหม”
“เดือนกว่าจ้ะ”
“ได้อยู่บ้านยาวเลยสิ”
“จ้ะ แต่ก็มีต้องไปอยู่เวรบ้างนิดหน่อยจ้ะ”
“ดีแล้วได้พักผ่อน” พูดด้วยรอยยิ้มเ
