อากาศตอนกลางคืนที่เย็นสบายกับคนเมาแบบนี้ก็ทิ้งตัวนอนบนพื้นดินอย่างไม่สนใจสภาพ ง่วงไหมก็ง่วง เวียนหัวไหมก็นิดหน่อย ว่าจะนอนมองจันทร์สักนิดแต่ก็ขี้เกียจเปิดเปลือกตา
กระทั่งหูแว่วเหมือนได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซต์ของใครสักคนขับเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
ช่างหัวใครสิวะ ขี้เกียจผงกหัวดู ถ้ากูนอนขนาดนี้ไม่เห็นก็เชิญเหยียบครับ
“พี่ธีร์!” แต่เสียงนี้คุ้นหูเกินไป รีบลืมตาผงกหัวมองทันที
เมาเป็นภาพหลอนเหรอวะ
“เป็นอะไรไหมเนี่ย!” คนที่พอรู้ว่าเขาขี่รถล้มก็หน้ามืดตามัวรีบขี่รถมาหาเขาถึงที่ทั้งที่ค่ำแล้ว
หันไปมองที่แคร่ไม่ไกลเท่าไหร่ก็เห็นแต่ละคนนอนหมดสภาพอยู่บนนั้น
ทำไมพากันเมาเหมือนหมาได้ขนาดนี้
“หวา” เรียกแล้วยิ้มให้เธอ
“ลุกไหวไหม” พยายามประคองเขาลุก
ดูแล้วไม่มีรอยถลอกอะไร อาจเพราะเป็นดินเรียบด้วย แต่ก็น่าจะมีช้ำบ้าง
“คิดถึง” นอกจากคนเมาไม่ลุกแล้วยังดึงเธอเข้าหาจนล้มทับเขา
“หยุดเล่นก่อนได้ไหม!”
“เอ
