คนขี้ตู่ที่เธอยังไม่ตอบรับคำขอเป็นแฟน แต่กลับทำตัวเปิดเผยว่าเป็นคนรักของเธอต่อหน้าทุกคนโดยเฉพาะครอบครัวเขาและเธอ
เทียวไปเทียวมาบ้านของเธอแทบทุกวัน มารับไปนั่นไปนี่ไม่เกรงใจใครสักคน
แต่เธอก็ชอบที่เป็นแบบนี้ ชอบที่เขาดูพยายามมากขึ้นแม้ว่าเธอจะทำทีเป็นเฉยกับคำว่าแฟนของเขาก็ตาม
“อยากกินอันนี้ไหม” นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่ขนมครกเมื่อเขาพาเธอมาเดินคลองถมใหญ่ในตัวอำเภอยามเย็น
“อืม” พยักหน้ารับกอดอกยืนรอคนสายเปย์จัดการซื้อขนมครกให้เหมือนของอื่น ๆ
“เอาข้าวโพดสองหัวหอมหนึ่งครับ” สั่งก่อนจะยื่นเงินไปจ่ายให้แม่ค้า
“ซื้อทำไมเยอะแยะ” ขมวดคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“ซื้อไปฝากพ่อตาแม่ยายไง” ทำคะแนนแหละ ถึงจะนำโด่งไม่มีใครตามทันแน่นอนก็ตาม
“...” ส่ายหัวให้คนน่าหมั่นไส้ “เอาอีกอย่างละกล่องแล้วกัน”
“ทำไมล่ะ”
“เอาไปฝากลุงกับป้าบ้าง” เขาฝากพ่อแม่เธอ เธอก็ฝากพ่อแม่เขา
“แบบนี้แม่ก็รักลูกสะใภ้กว่าลูกชายสิ” หยอกล้อ
