เอวา : พาร์ท
ฉันยืนเเง้มประตูออกเล็กน้อยเพื่อมองคนที่หัวดื้อไล่กลับไปเท่าไหร่ก็ยังยืนยันที่จะนอนที่นี่ให้ได้
เเต่ฉันไม่ได้ให้มานอนบนเตียงด้วยกันหรอกนะ ถึงจะให้นอนที่นี่เเต่ก็ใช่ว่าฉันจะยอมยกโทษให้ทั้งหมด
ความผิดของเขามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆที่เเค่เเปปเดียวเเล้วมันจะหายไป
เขาต้องรับผิดชอบทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ...
เเต่เมื่อเย็นสีหน้าเขามันดูไม่ดีเลยเเม้เเต่นิดเดียว เเถมยังไม่ยอมเล่าอีกต่างหากว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"อืม.."
พี่เซนนอนบนโซฟามันคงจะเมื่อยมากเเน่ๆ เขาเเขนขายาวซะขนาดนั้น เเล้วโซฟามันก็ไม่ใหญ่ขนาดที่จะเอื้ออำนวยความสะดวกเขาได้ด้วย
"ห้องเเคบๆนี่ไม่เหมาะกับพี่เซนหรอกค่ะ ทำไมต้องดื้อด้วย...
ฉันเดินไปเอาผ้าห่มในตู้เสื้อผ้ามา พอห่มให้เขาเสร็จ ฉันก็เดินลงมานั่งข้างๆเขา สีหน้าที่บึ้งตึงอยู่ตลอดเวลา ไม่เว้นเเม้กระทั่งตอนที่เขานอน
เรียวคิ้วหนาๆนี่จะมัดผูกเข้าหากันเป็นโบว์ได้อยู่เเล้ว..
'ไม่
