ฟิว......
"ว่าไงครับเมียคิดถึงผัวบ้างมั้ยไม่เจอกันตั้งหลายปี" ผมอยากตบปากตัวเองที่พูดออกไปแบบนั้นแต่เพราะผมไม่ใช่คนพูดเพราะผมพูดดีๆหวานๆไม่ค่อยเป็นโดยเฉพาะกับใบบัวผมชอบพูดกับเธอแบบนี้จนมันติดเป็นนิสัย
"........." เธอมองผมอย่างอึ้งๆคงจะตกใจและไม่คิดว่าผมจะมาอยู่ที่นี่
"บัว..คือว่า" ผมพูดไม่ทันจบประโยคเธอก็หันหลังแล้วเดินไปที่ประตูผมรู้ว่าเธอกำลังจะเดินออกไปจากห้องผมไม่รอช้ารีบคว้าเอวของเธอเอาไว้เพราะถ้าผมปล่อยให้เธอเดินออกไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลยผมอาจจะเสียเธอไปจริงๆตลอดชีวิต ผมกอดเธอแน่น กอดด้วยความคิดถึงด้วยความรู้สึกผิด
"ปล่อยค่ะ"
"ไม่ปล่อย"
"คุณอย่ามาทำแบบนี้กับฉันนะคะ" สรรพนามที่เธอใช้เรียกตัวเองมันเปลี่ยนไปเพราะเมื่อก่อนเธอจะเรียกแทนตัวเองว่าบัวอย่างนั้นบัวอย่างนี้แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ความห่างเหินมันเข้ามาแทนที่ไปแล้ว
"บัว ฉันขอ..."
"ปล่อย!!!!" เธอตะคอกใส่ผมเสียงดังแล้วจับแขนทั้งสอง
