ตอนที่3 ทริปทะเล1
1625 Words
ตอนนี้เราทั้ง7คนมาเที่ยวทะเลที่ชลบุรี ที่พักที่เรามาพักเป็นห้องพักใหญ่ มีทั้งหมด3ห้องนอน ด้านหน้าห้องพักมีสระว่ายน้ำแบบเปิด ที่มองไปเห็นทะเลที่ห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว ส่วนด้านข้าง มีสวนไว้สำหรับนั่งชิวที่มีโต๊ะตัวยาว และอุปกรณ์ปิ้งย่างครบครัน
ก่อนจะเข้ามาที่พัก เราได้แวะซื้อของทะเลสดๆ มาเอาไว้จัดปาร์ตี้ตอนเย็น ซึ่งรวมถึงมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่พวกผู้ชายบอกว่าจบมัธยมแล้วเราสามารถดื่มได้
"ไปเล่นน้ำกันมั้ยแก อากาศกำลังดี"
กระปุกที่กำลังจัดเสื้อผ้าอยู่พูดขึ้น เธอได้นอนห้องเดียวกับนาบี ส่วนอีกห้องเป็นของขวัญกับลูกปลา และพวกผู้ชายนอนรวมกัน3คน
"ร้อนไปมั้ย รอเย็นกว่านี้หน่อย"
นาบีไม่เห็นด้วยกับสภาพอากาศตอนเที่ยงที่แดดจ้าขนาดนี้ อีกอย่างสระว่ายน้ำก็เป็นแบบเปิดไม่ได้มีหลังคากันแดดสักนิด
"ร้อนๆนี่แหละ ใส่ชุดว่ายน้ำไปถ่ายรูปกัน"
กระปุกหยิบชุดว่ายน้ำสองชิ้นสีฟ้าสดใสขึ้นมาเตรียมเปลี่ยน แต่นาบีกลับเอาเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นขึ้นมาเปลี่ยนแทน อีกอย่างเธอไม่ได้ซื้อชุดว่ายน้ำด้วยเพราะไม่กล้าใส่
"บอกให้ซื้อไม่ซื้อ เดี๋ยวเราจะถ่ายรูปรวมกัน แกใส่แบบนี้ไม่ได้นาบี"
เธอส่ายหน้าหวือ เมื่อกระปุกยื่นชุดว่ายน้ำสีส้มพีชมาให้
"ไม่เอาไม่กล้า หุ่นฉันไม่ได้ดี"
"เอาไปใส่ให้ฉันดูสิ ฉันจะตัดสินใจเองว่าแกหุ่นดีหรือไม่ดี"
เห้อ!!!!นาบีจำใจเดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เธอเป็นคนตัวเล็กกว่าเพื่อนในกลุ่ม นาบีสูงแค่162ซม.ในขณะที่เพื่อนคนอื่นสูงเกิน165ซม.
ตอนนี้เธอสวมชุดว่ายน้ำสีพีชออกมาจากห้องน้ำ กระปุกถึงกับตะลึง ยกโทรศัพท์มาถ่ายรูปเธอ
"เดี๋ยวแกถ่ายรูปฉันทำไม ฉันอาย"
นาบีพยายามแย่งโทรศัพท์มาจากเพื่อน แต่เธอสู้แรงกระปุกไม่ได้ ก่อนที่จะได้ยินเสียงแชทรัวๆดังเข้ามา
"แกคงไม่ได้ส่งเข้าแชทกลุ่มใช่มั้ย"
กระปุกยิ้มร้ายส่งมาให้เธอ ตายล่ะ!!!แบบนี้พวกผู้ชายก็เห็นกันหมดแล้ว ฮือ...เธอจะเอาหน้าไปไว้ไหนกัน
"มีของดีนี่หว่า ทำไมไม่รู้จักโชว์ แกดูสิ"
กระปุกพาเธอมายืนหน้ากระจก มองดูตัวเองใส่ชุดทูพีชสีส้มพีช ผิวขาวของเธอสว่างวาบ แถมร่องอกที่เบียดชิดกัน ทั้งที่คิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนหน้าอกเล็กแต่ทำไมพอใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้ หน้าอกเธอถึงปลิ้นออกมามากกว่าปกติ
"นมแกใหญ่มากนะ ใหญ่กว่าฉันอีก เพราะแกชอบใส่เสื้อตัวใหญ่มันเลยดูไม่ออก"
"เหรอ แล้วแกเอารูปไปลงในแชททำไม ฉันอายแกก็รู้"
"อายอะไร ไอ้พวกนั้นมันเห็นจนเบื่อแล้วมั้ง อีกอย่างมาทะเลจ๊ะเพื่อนสาว ต้องบิกินี่เท่านั้น ฝึกไว้เดี๋ยวก็ชิน"
ฮือออ...ใครจะไปชินเรื่องแบบนี้กัน
เธอหยิบโทรศัพท์มาดูแชทกลุ่มที่ยังพูดเรื่องที่เธอใส่ทูพีช แต่เธอไปสะดุดตาอันหนึ่ง
Copter_ck:ก็งั้นๆ พวกมึงอย่าเว่อร์
ความมั่นใจจากที่ไม่มีอยู่แล้วกลับหายไปจนหมด ที่จริงนาบีแอบหวังให้เขาชมเธอบ้างแต่ก็นะ เธอคงคิดมากไปเอง ในเมื่อเขาคิดว่างั้นๆ เธอไม่มีอะไรต้องอายอีก
นาบีหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาใส่ตามเพื่อนสาวแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ระหว่างทางไปสระว่ายน้ำเธอเจอกับกลุ่มผู้ชายที่นั่งดื่มกันที่เก้าอี้หน้าห้องพัก
"นาบี เธออย่าไปตามพวกนั้นให้มาก เป็นตัวของตัวเองเข้าใจมั้ย"
"นี่ไอ้ลัน นายว่าพวกฉันเป็นยังไงห๊า!!"
"หึ ไม่น่าถาม"
"แกก็เหมือนกันไอ้เตอร์ ชอบพูดให้นาบีเสียความมั่นใจอยู่ได้ จำไว้นะพวกแกอ่ะ แบบนาบีถ้าไปอยู่มหาลัย ผู้ชายตามเป็นพรวนจ๊ะ ไปเหอะนาบีเสียเวลาถ่ายรูป"
คอปเตอร์มองตามคนตัวเล็กที่พยายามหลบสายตาเขาออกไป
"กูห่วงนาบีจริงๆอยู่กับพวกนี้"
"มึงห่วงทำไม พวกมันก็หวังดีกับนาบีทั้งนั้นแหละ อีกอย่างมันโตกันแล้วนะเว้ย"
"มึงพูดเหมือนพ่อห่วงลูกสาวเลยไอ้สัด"
บทสนทนาของ2คนนี้ไม่ค่อยเข้าหัวคอปเตอร์เท่าไหร่ เพราะเขานั่งจ้องไปยังสระน้ำที่พวกผู้หญิงยืนถ่ายรูปกัน
"แต่ว่านะ นาบีนี่ซ่อนรูปจริงๆว่ะ มึงว่ามั้ยไอ้เตอร์"
คิงตันหันมาถามคนตัวสูงที่นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จามองไปยังสระว่ายน้ำ
"เห็นมึงบอกงั้นๆ"
อลันยิ้มแซวเพื่อนที่บอกว่านาบีใส่ชุดว่ายน้ำแล้วงั้นๆ แต่กลับนั่งจ้องตาไม่กระพริบ
"ก็งั้นๆจริงๆ"
เขายกเบียร์กระดกที่เดียวหมด ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังชายหาด
"มึงว่ามันแปลกๆมั้ย ไอ้คิง"
อลันหันมาพูดกับคิงตันเมื่อเห็นคอปเตอร์เดินไปไกล
"ไม่แปลก กูเห็นจนชินล่ะ"
หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จ นาบีเดินไปหยิบเสื้อคลุมใส่ทันที เธออายมากที่มีสายตาคมจ้องมองอยู่ แม้ตอนนี้คอปเตอร์จะเดินหายไป เธอก็ยังหน้าร้อนผ่าวไม่หาย
"นาบีแกไม่เล่นน้ำเหรอ"
"ไม่เอา ถ้าจะเล่นฉันอยากไปเปลี่ยนชุดมากกว่า"
นาบีทิ้งตัวลงนอนบนเก้าอี้ริมสระ มองเพื่อนสาว3คนที่เล่นน้ำกันสนุกสนาน อีกหน่อยพอไปเรียนมหาลัย เธอจะได้เจอทุกคนบ่อยๆไหมนะ แค่คิดก็รู้สึกวูบโหวงในใจ
ตกตอนเย็นทุกคนช่วยกันจัดปาร์ตี้เล็กๆที่สวนข้างบ้านพัก นาบีรับหน้าที่ทำอาหารทะเลต่างๆ เธอเคยช่วยแม่ทำอาหารบ่อยๆเลยพอทำเป็นบ้าง อีกอย่างสมัยนี้การทำอาหารไม่ใช่เรื่องยาก แค่เราเปิดยูทูปใครๆก็ทำสามารถอาหารได้
"มาฉันช่วย"
คิงตันที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตเบาสบายสีสันสดใส เธอไม่เคยเห็นเขาลุคนี้ ที่ดูหล่อและเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนใส่ชุดนักเรียนมาก
"คนอื่นล่ะ"
"จัดสถานที่กันอยู่ พวกนี้คือเสร็จแล้วเหรอ"
เขาชี้พวกยำทะเลหลายอย่างที่เธอทำใส่ถาดไว้เรียบร้อยแล้ว
"อืม พวกที่อยู่ในถาดเสร็จหมดแล้ว ฉันว่าจะทำต้มยำอีกสักหม้อ"
คิงตันพยักหน้าเข้าใจ เขาเดินยกอาหารบางส่วนที่เสร็จแล้วออกไป
สักพักเธอได้ยินเสียงมีคนเดินมาเลยคิดว่าเป็นคิงตัน
"คิงตัน นายหยิบน้ำปลาให้หน่อย"
มีน้ำปลายื่นให้เธอ แต่กลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาเตะจมูกแปลกไป ทำให้นาบีหันไปมอง
"คอปเตอร์"
"ทำไมเป็นฉันแล้วผิดหวังรึไง"
เธอหันหน้ามาปรุงต้มยำต่อ ไม่ได้ตอบอะไรร่างสูงที่ยังคงยืนมองเธออยู่
"ฉันถามได้ยินรึเปล่านาบี"
"ได้ยิน แต่ไม่รู้จะตอบอะไร"
นาบีถอนหายใจกับคำถามไร้สาระของเขา จะให้เธอตอบไปว่าอะไร ตอบว่าผิดหวังที่ไม่ใช่คิงตัน หรือตอบว่าดีใจที่เป็นเขากัน
"ทีหลังเธอห้ามใส่ชุดว่ายน้ำอีกได้ยินมั้ย"
คราวนี้นาบีหันไปมองหน้าเจ้าของนัยน์ตาสีดำสนิท แบบตรงๆ
"ทำไม สำหรับนายมันดูไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ใช่ มันไม่มีอะไรน่ามองเข้าใจมั้ย"
เธอไม่ได้อยากจะคิดอะไรนะ แต่ทำไมเพื่อนคนอื่นใส่เขาไม่เห็นว่าอะไรแต่พอเป็นเธออะไรก็ไม่เข้าท่าไปหมด
น้ำตาปริ่มคลอที่หน่วยตา นาบีพยายามกดไว้ไม่ร้องไห้ เธอรู้สึกเสียความมั่นใจกับผู้ชายคนนี้ไปหมด ตั้งแต่คบกันมาเขาไม่เคยพูดจาดีๆกับเธอเลย แต่ที่น่าแปลกกว่าคือตัวเธอที่ไปชอบผู้ชายอย่างนี้ได้
"เป็นอะไร จะร้องไห้เหรอ"
คอปเตอร์มองเห็นแววตาที่มีความเสียใจเคลือบอยู่ นี่เขาพูดแรงไปรึเปล่า เขาแค่ไม่อยากให้เธอที่ทำตัวเรียบร้อยมาตลอด ใส่ชุดว่ายน้ำตัวเล็กนิดเดียว ที่แทบปิดอะไรต่อมิอะไรของเธอไม่มิดเท่านั้นเอง
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ไม่อยากให้เธอใส่จริงๆ มันไม่เข้ากับเธอ"
ผู้ชายคนนี้ร้ายกว่าที่คิด เขาสามารถพูดทำร้ายจิตใจได้ไปพร้อมๆกับแววตาที่ดูเหมือนสำนึกผิด เสียใจในคำพูดของตัวเอง
แต่ไม่!!!เธอไม่หลงกลเขาอีกต่อไป คราวนี้เธอรู้สึกโกรธจริงๆที่เขาพูด ถึงมันจะไม่สวยแต่เขาก็ไม่ควรมาต่อว่าเพราะมันหมายถึงเขาบูลลี่ร่างกายเธอ
นาบีหันไปสนใจหม้อต้มยำต่อ เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีก เขาทำให้เธอหมดความมั่นใจในหลายๆเรื่อง จนบางครั้งเธอเองอยากจะประชดทำในสิ่งที่เขาบอกว่าเธอไม่ควรทำ หรือต่อไปเธอจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่มีความมั่นใจในตัวเองโดยไม่ต้องแคร์คำพูดของใครโดยเฉพาะเขาดี
- Writer
