บทที่ 22

1068 Words

สองหนุ่มสาวแนบชิดกันมากขึ้น ด้วยการหล่อหลอมร่างเป็นหนึ่งเดียว ตุลาโยกตัวตามความเสน่หาในหัวใจ ปรนเปรอความสุขทั้งเขาและเธออย่างเต็มอิ่ม เสียงครวญแห่งความสุขดังระงมไปทั่วห้อง “เสียดาย อยากนอนกับเนยอีกสักยก” ตุลาเสียงพร่า จูบปากนุ่มนิ่มเบาๆ “พอก่อนค่ะ จวนได้เวลาที่คุณตุลย์จะพาตะวันกับหนูดาวมาส่งแล้วค่ะ” หากไม่ห้าม มีหวังได้ต่ออีกรอบแน่ “ไว้คืนนี้นะ” พูดพรางส่งสายตากรุ่มกริ่ม “ได้ที่ไหน ตอนนี้เราอยู่บ้านคุณนะคะ” “ไม่ยากหรอก” ตุลาเจ้าเล่ห์ไม่เบา “เนยยังไม่รู้ว่า ห้องนี้มีประตูเชื่อมไปห้องของผม พอสองแฝดหลับ เราไปที่ต่อที่ห้องผมนะ” และนี่คือเหตุผลหลัก ที่ตุลาถึงได้เลือกห้องนี้ ให้น้าหลานพัก “เจ้าเล่ห์นักนะ” เธออดต่อว่าไม่ได้ “แล้วทำไมไม่รอตอนสองแฝดหลับล่ะคะ” “ทนไม่ไหวน่ะสิครับ ถ้าไม่ได้ปล่อยสักน้ำ มีหวังครั่นเนื้อครั่นตัวแย่” “ลุกได้แล้วค่ะ เนยจะได้ไปอาบน้ำ หลานมาจะได้เอานอนเลย พรุ่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD