“ผมเตือนด้วยความหวังดี และคุณก็เป็นเมียผมอยู่ช่วยให้เกียรติผมด้วย”
“แล้วคุณเคยให้เกียรติคนเป็นเมียอย่างฉันบ้างหรือเปล่าค่ะ ทีคุณคบกับคนอื่นฉันไม่เห็นจะว่าอะไรคุณสักคำ ที่ฉันออกไปทำงาน คุณหาว่าฉันไปมั่วผู้ชายมันถูกแล้วเหรอ” เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ แต่ไม่ชอบใจนักที่เขามาหวงเธอไม่เข้าท่า ทั้งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์เลยด้วยซ้ำ
ทุกวันนี้เธออยู่เพื่อรอวันหย่าขาดจากเขาเท่านั้น
“ผมเตือนคุณด้วยความเป็นห่วง” รามิลพยายามใจเย็นที่สุดแล้ว แต่ว่าเธอนั้นดื้อจนเขาระอาใจนัก
เธออยู่แต่บ้านจะไปทันคนร้อยเล่ห์อย่างนั้นได้อย่างไรกัน
เมื่อถึงบ้านเธอก็ลงรถโดยการช่วยเปิดประตูจากเขา แล้วก็เอาลูกชายไปอุ้มไว้เอง และพาไปห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้แปลสภาพเป็นห้องเลี้ยงเด็กชั่วคราว
เมื่อจัดการให้พี่เลี้ยงดูแลลูกน้อยแล้ว เขาก็ดึงเธอออกมาอีกครั้ง
“คุณปล่อยนะ...ฉันเจ็บ” แรงที่บีบรัดข้อมือทำให้เธอต้องเอาม
