ตลอดวันหยุดปีใหม่ นอกจากง้อเมียไม่สำเร็จแล้ว เขายังแทบไม่ได้คุยกับเธอเลย มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดใจมาก เวลาคนที่อยากคุย อยากกอด อยากหอมเมินเฉยมันก็เจ็บอย่างนี้สินะ
“พรุ่งทำงานแล้วไม่ใช่เหรอตามิล” สาวิตรีเห็นลูกชายหน้ามุ่ยอยู่คนเดียวในห้องทำงาน จึงเดินมาถาม
“แม่ครับ ผมอยากให้ดาหลาไปทำงานกับผม งานที่เธอทำเจอกับพวกเสือผู้หญิงผมเป็นห่วง” คนที่เป็นห่วงเมียไม่อยากให้เมียไปทำงานนั้นพูดออกมาอย่างไร้หนทางออก
“บอกน้องหรือยังล่ะลูก”
“ทะเลาะกันบ้านจะแตก” เขาพูดอย่างรู้สึกเศร้า เพราะตัวเองไปทำไว้ก่อนแท้ ๆ คราวนี้เธอเลยประชดประชันเขาบ้าง
“แล้วจะเอาอย่างไรเรื่องหย่า ในเมื่อดาหลาดื้อดึงจะหย่าขนาดนี้” สาวิตรีไม่อยากให้ลูกทั้งสองแยกทางกัน แม้ว่าตัวเองจะผิดพลาด รับดาหลาเข้ามา แต่ก็รักเหมือนลูกในไส้คนหนึ่ง
“แม่ช่วยพูดให้หน่อยได้ไหมครับ ผมจะปรับปรุงตัว จริง ๆ นะครับแม่ เรื่องของขวัญกับผมไม่มีอะไรเกินเ
