“แม่ฮาบ” เมื่อรถของผู้เป็นบิดาจอดที่โรงรถ ธันวาก็รีบวิ่งมาหาผู้เป็นมารดาทันที เพราะไม่เคยห่างกันนาน วันนี้ทั้งวันต้องอยู่กับคุณย่าจึงคิดถึงแม่เป็นพิเศษ
“ว่ายังไงครับลูก” เธอฉวยอุ้มลูกน้อยขึ้น แล้วก็เดินเข้าไปหาผู้เป็นย่า
“คิดถึงแม่จังเลยฮาบ” เด็กน้อยกอดคอมารดา แล้วก็จุ๊บที่แก้มสองข้าง
“แม่ก็คิดถึงพี่ธันฮาบ” เด็กน้อยพูดกับเธอ ทำเอาความเหนื่อยล้าในใจมลายหายไปจนสิ้น เธอตระหนักดีแล้วว่า คนเป็นแม่ภาระที่ยิ่งใหญ่คือเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ เธอไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเป็นอย่างไร แต่จะเลี้ยงธันวาให้ดีที่สุด
“ว้า...น้อยใจจังไม่คิดถึงพ่อเลยเหรอ” คนเป็นพ่อเดินมาสมทบแล้วก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของลูกชายตัวเอง ก็อดค่อนขอดไม่ได้
“คิดถึงฮับ” ธันวาพูดกับพ่อมากกว่าเดิม ทำให้เขาดีใจ ตอนนี้ลูกเริ่มค่อย ๆ ใจอ่อนแล้วเหลือคนเป็นแม่เท่านั้นแหละ
“หิวจังเลยครับแม่ เหนื่อยมากเลย ทำอะไรให้ผมกินบ้างครับ” นอกจากเด็ก
