“ถ้าอย่างนั้นพี่ธันจะรอฮับ” เด็กน้อยเชื่อฟังผู้เป็นพ่อแต่โดยดี เขาอยากโตเป็นผู้ใหญ่จะได้ช่วยงานพ่อกับแม่
เมื่อลูกหลับไป เขาก็ยังนอนเล่นอยู่บนเตียงไม่ไปไหน จนหญิงสาวต้องถามเพราะเปลือกตาเธอหนัก ๆ ลงแล้ว
“คุณไม่กลับไปนอนที่ห้องเหรอ”
“ขอนอนด้วยได้ไหม” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คล้ายขอร้องอยู่ในที หวังเพียงเมียรักจะใจอ่อนลงบ้าง
“ตามใจ” เธอพูดจบก็นอนหันหลังให้ ไม่อยากมองใบหน้าที่ยิ้มอย่างดีใจจนเกินพอดีของเขา
เธอหมั่นไส้เขาที่สุด ที่เดี๋ยวนี้ยิ้มง่ายยิ้มเก่ง ยิ้มให้เธอทั้งวัน เมื่อก่อนจะเอ่ยสักคำแทบจะกินหัว ไม่รู้ไปกินก***ามาหรือไง
เขาดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอและตัวเอง แล้วก็หลับไปอย่างรู้สึกมีความสุข
วันถัดมา เธอก็เจอสายตาของแม่ของขวัญที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรนั่นอีก แต่ก็เลิกสนใจมาใส่ใจงานที่เธอจะช่วยเขาแทน
เสียงแชทข้อความดัง ทำให้ชายหนุ่มให้เธอช่วยอ่านเพราะเขาต้องใช้สมาธิคิดเรื่อง
