ครองฤทธิ์คิดว่าคำพูดของเขาคงทำให้คนเป็นลุงนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้
“คุณลุงคงไม่รู้ใช่ไหมครับ คุณแม่ประกาศว่าใครมีหลานให้ท่านอุ้มได้ก่อน โรงพยาบาลแห่งนี้จะกลายเป็นของรับขวัญหลานคนแรก”
หมอวินัยเหลือบมองหลานสะใภ้อย่างประเมินคร่าวๆ เขาไม่เชื่อหรอกว่าหลานสะใภ้ท้องแล้ว ครองฤทธิ์มันเห็นเขาหลอกง่ายหลอกดายอะไรขนาดนั้น
“จริงเหรอ แน่ใจนะว่าหนูสีตลาไม่ได้ท้องลม”
สีตลาหน้าซีดที่ถูกหมอวินัยจับถูก ผิดกับหมอครองฤทธิ์ที่ยังส่งยิ้มหน้าตาย “อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า คุณลุงเตรียมของหมั้นชิ้นใหญ่ๆ ไว้รับขวัญหลานคนแรกของตระกูลวนารมย์ได้เลยครับ”
“ลุงเตรียมไว้แล้ว แต่ระหว่างหนูสีตลา กับ หนูพลอย ลุงต้องรับขวัญลูกของใครก่อนดี “หลังหมั้นเสร็จ ยัยพลอยกับตาตฤณเขามีแพลนบินไปอเมริกา สวีทกันขนาดนั้นสงสัยลุงจะได้อุ้มหลานที่เกิดจากตาตฤนกับหนูพลอยก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ครองฤทธิ์หันมาทางสีตลา ลุงวินัยกำลังบอกเป็นนัยว่าลูกเลี้
