“กูเจ็บนะ ปล่อยกู ฮึก ฮึก !!!!”
นาเดียทั้งดิ้นและก็ทั้งร้องไห้ แต่ศรัณไม่ได้สนใจเสียงสะอื้นและน้ำตาของเธอ ที่กำลังไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวยทั้งสองข้างนั้นเลย
“นาเดียกูต้องการมึง มึงเองก็ต้องการกู”
ศรัณพูดอย่างหยาบคาย พร้อมทั้งแสดงพฤติกรรมที่หยาบคาย โดยการดึงเสื้อผ้าของนาเดียขาดออกจนหมด
แค่วก แคว่ก !!!!
อร้ายยยยยกรี๊ดดด !!!!!!!!!!
ศรัณกำเสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ย โยนลงไปที่พื้นอย่างไม่ใยดี จนตอนนี้เขามองเห็นเรือนร่างของเธอ ไปหมดทุกส่วน มือเล็กรีบยกมือขึ้นมาเกาะกุมเนินนมของตัวเองไว้ ก่อนที่ศรัณจะจับข้อมือของเธอออก แล้วก้มลงสำรวจเรือนร่างของเธอขึ้นลง
“ไอ้ศรัณอย่าทำแบบนี้ ฮึอ ฮึอ !!!! กูไม่เคยต้องการมึง กูไม่ได้มาเพื่อให้มึงทำแบบนี้กับกูนะ”
คนตัวเล็กร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก มองดูการกระทำที่ไม่ปราณีเธอแม้แต่น้อย
“นาเดียกูขอเถอะนะ”
“มึงโกรธพี่เคธี่มึงก็ไปลงที่พี่เคธี่สิวะ มึงจะมาลงที่กูทำไม
