“ไอ้เมฑินนั่นมันรถของไอ้ศรัณ กับไอ้นาเดียไม่ใช่หรอวะ”
ไอศูนย์มองไปที่รถของคนทั้งสอง
“ไหนวะ”
“โน่นไง”
ไอศูนย์ชี้ไปที่รถของคนทั้งสอง ที่จอดไม่ไกลกันมาก“
”เออวะรถก็อยู่ แล้วมันสองคนไปไหนวะ“
”หรือว่ามันสองคนจะอยู่ในห้อง“
ไอศูนย์พูดพร้อมทั้งมองขึ้นไป บนคอนโดสูงของศรัณ ที่คนทั้งสองจะเข้าออกเมื่อไรก็ได้ เพราะพนักงานรู้จักเขาทั้งสองคนดี จากที่เคยมาหาศรัณอยู่บ่อย ๆ จนทุกวันนี้พนักงานรู้จักกันหมดแล้ว
“แล้วทำไมมันไม่เปิดประตู แล้วก็ไม่รับสายเราวะ”
เมฑินทำหน้าสงใส
“นั่นนะสิกูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละ”
ไอศูนย์ขมวดคิ้วลงด้วยความสงใส
“หรือว่ามันจะไปข้างนอกกัน”
“ไอ้เมฑิน..รถของมันจอดอยู่นี่ทั้งสองคนนะเว้ย”
“แต่ไอ้ศรัณมันก็ไม่ได้มีรถแค่คันนี้คันเดียวนี่หว่า”
เมฑินหมดความสงใส
“เออว่ะ”
ไอศูนย์เองก็คล้อยตาม เพราะศรัณรวยมากรวยระดับเศรษฐีพันล้าน รถที่ศรัณขับจะเปลี่ยนเมื่อไรก็ได้ แต่ที่เขาจำได้ว่
