เสียแรงที่รัก

รักไกลเกินเอื้อมไม่ต่างกับหาเรื่องใส่ตัว แต่หัวใจยังดันทุรังรั้ง เพียงอยากมีเขาอยู่ในราตรีเร่าร้อนก็ยอมเป็นคนในความลับต่อไป… เสียงครางกระเส่าของสองร่างเกี่ยวรันพันตูร่วมชั่วโมงกว่า ลมหายใจหญิงสาวหอบสะท้าน ในจังหวะที่ร่างเบื้องบนกระแทกกายสอดใส่ไม่บันยะบันยัง มือกระด้างบีบเคล้นทรวงอกนุ่มตามอารมณ์เร่าร้อน “อ๊ะ…อ่า…คุณภาค” เหมือนไหมกัดริมฝีปาก แผดเสียงอ่อนหวานเมื่อใกล้เสร็จสมอารมณ์หมาย “ดีใช่มั้ย… ดีหรือเปล่าไหม” ภควัตจับเอวคอดกิ่ว สมองขาวโพลนไม่คิดเรื่องอะไรทั้งนั้นนอกจากจัดการกับแม่แมวน้อยตรงหน้า มวลมัดกล้ามเกร็งตึงเปี่ยมด้วยเม็ดเหงื่อมหาศาล เขาขบกัดสันกรามขณะกายแกร่งเร่งจังหวะถี่รัวยิ่งทำให้กายกำยำดูเซ็กซี่ “อ๊ะ…อีกนิด” เล็บคมจิกเบา ๆ บนลาดไหล่สง่าเพราะใกล้แตะขอบสวรรค์ ‘ภควัต’ บังคับเรียวขาขาวให้อ้าออกอีกนิดในจังหวะสุดท้ายก่อนถึงฝั่งฝัน แก่นกายร้อนผ่าวผ่านเครื่องป้องกันโรมรันโพรงอ่อนนุ่มป่าเถื่อน “อ่า…” เขาปลดปล่อยลาวาอุ่นร้อนทุกหยาดหยด ถอดถุงยางอนามัยปาทิ้งบนพื้นลวก ๆ ก่อนหยิบชิ้นใหม่ขึ้นมาสวมใส่แทน “อื้อ… ต่ออีกเหรอ ไม่เหนื่อยหรือไงคะ” ใบหน้ามนฟุบลงกับหมอน เธอเสมองอีกทางแพขนตางอนพริ้มหลับ เพราะศึกรักหนักหน่วงจากคนข้างกาย “ไม่เจอกันเดือนกว่า กินไหมแค่นี้ไม่อิ่มหรอก” ภควัตพรมจูบแผ่นหลังนวลผ่องเชิงออดอ้อน เสียงกระซิบข้างกกหูค่อนข้างยั่วเย้าและเอาใจ ชายหนุ่มเป็นนักธุรกิจซึ่งประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ผู้ชายคนนี้ต้องเดินทางต่างประเทศบ่อยครั้งอันมาจากธุรกิจร้อยล้านซึ่งเขาคือทายาทสืบทอด “อื้อ… ไม่จริงหรอก ไม่มีไหมอยู่ข้าง ๆ คุณก็ไม่เคยว่าง” เธอส่ายหน้าปฏิเสธพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ ‘เหมือนไหม’ ทำงานอยู่บริษัทของภควัต มีตำแหน่งเป็นเออีสุดเซ็กซี่คอยดูแลลูกค้าระดับวีไอพี เพราะความสามารถหลากหลาย ไม่ว่าจะขายงานหรือเอาใจนักธุรกิจเหล่านั้นหญิงสาวทำได้หมด “พูดอะไรน่ะไหม ตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่พูดแบบนี้” ภควัตพ่นลมหายใจเซื่องเซ็งไม่ก่อกวนเนื้อตัวขาวผ่องอีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนคว้าผ้าเช็ดตัวลวก ๆ แสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจอย่างถึงที่สุด ทั้งท่าทีและการกระทำของเขามันบาดใจคนมอง “อย่าหาเรื่องอะไรให้ปวดหัว ไหมไม่งี่เง่าแบบเมื่อก่อนก็น่ารักอยู่แล้ว” ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ลับ ๆ นานร่วมสองปี ไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้นอกจากลูกน้องคนสนิทอย่าง ‘ณดล’ ชายหนุ่มไม่จำกัดความสถานะระหว่างเรา แต่ก็มีของขวัญให้ทุกวันเกิด ภควัตมักหาเวลาว่างหลังเลิกงานแวะเวียนที่คอนโดเล็ก ๆ แห่งนี้ หนำซ้ำบ้างยังผลัดเปลี่ยนพาคนตัวเล็กแวะเวียนไปเพนต์เฮาส์ตนเอง นอนดูซีรีส์สั่งอาหารขยะมากินด้วยกัน เหมือนไหมชอบเรียกเวลาเหล่านั้นว่าความสุข… ท่านประธานหนุ่มไม่ได้ปรนเปรอเหมือนไหมด้วยเซ็กซ์เร่าร้อนเพียงอย่างเดียว แต่ท่าทีใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่างหากละทำเอาหญิงสาวตกหลุมรัก “ไม่ค้างกับไหมเหรอคะ” มือนุ่มหยิบเสื้อคลุมสวม เธอเร่งรีบสาวเท้าเพื่อรั้งเอวสอบไว้ “ไหมขอโทษ จะไม่พูดแบบนี้อีก คุณภาคอย่าโกรธไหมนะ” ต่อให้ใครจะเห็นว่าไม่มีศักดิ์ศรีแค่ไหนเหมือนไหมก็พร้อมอดทน เธอเอ่ยคำขอโทษก่อนทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นด้วยซ้ำ แต่นั่นเพราะรักเขาหมดใจ อ่อนข้อให้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยเหนือบ่ากว่าแรง “อืม ไม่โกรธ” ภควัตหันมาเผชิญหน้าเหมือนไหมเช่นเดิม “แต่แค่คำพูดไม่พอหรือเปล่า อยากได้ค่าชดเชย” เพียงเขาเลิกคิ้วถามพลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนไหมก็รู้ทันที คนตัวสูงปรารถนาอะไร “เอ๊… งั้นตอบแทนเป็นอะไรดีนะ” เธอแสร้งเอียงคอถามกลับคล้ายใสซื่อเสียเต็มประดา “ไหม…” “นี่หรือเปล่าคะที่คุณอยากได้” มือนุ่มปลดชุดคลุมร่วงหล่นสู่พื้น นิ้วชี้กรีดกรายผ่านเนินอกทั้งสองข้างก่อนถอยเรือนกายยั่วเย้านั่งบนเตียงเช่นเดิม ภควัตลำคอแห้งผากทั้งร่างร้อนผ่าวอีกครั้ง กลิ่นหอมผสมรสรักหวานล้ำยังเตะปลายจมูกไม่หาย มือสากกระชากปมผ้าทิ้งลงกับพื้นไม่แยแส ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามกักขังเธอไว้ในอ้อมกอดชั่วพริบตา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่าข้างใบหูก่อนขบเม้มเบา ๆ แล้วกระซิบว่า… “ถ้าคืนนี้ไม่ได้นอน โทษผมคนเดียวไม่ได้ ไหมต้องโทษตัวเองด้วย!” จบประโยคเลือดในกายภควัตพลุ่งพล่านเกินกู่กลับ เขาเริ่มบทรักใหม่อีกครั้งจนเสียงครางของหญิงใต้ร่างดังติด ๆ กันครั้งแล้วครั้งเล่า เช้าวันถัดมาเหมือนไหมตื่นตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงกว่า เธอลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าง่าย ๆ อย่างขนมปังปิ้ง ไส้กรอก ไข่ดาวด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่าแม้เมื่อคืนกว่าจะเข้าสู่ห้วงนิทราก็เกือบสว่าง แต่เพราะอยากให้ภควัตได้ทานอะไรรองท้องก่อนทำงานแค่นี้จึงสบายมาก “คุณภาค” เหมือนไหมปลุกร่างเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนหนา ภควัตสบถประท้วงในลำคอพอเป็นพิธี “ตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวช้ารถติดไหมไม่รู้ด้วยนะ” คนเจ้าเล่ห์ใช้จังหวะที่ร่างบอบบางโน้มกายเรียกใกล้ ๆ ดึงเพียงนิดเดียวแม่แมวน้อยก็อยู่ใต้อาณัติเขาทันที วงแขนกำยำรัดเธอเข้าหา ภควัตยกยิ้มยียวนทั้งยังเอ่ยหยอกเย้าว่า “ผมเห็นไหมใส่ชุดผ้ากันเปื้อนแบบนี้ก็น่า…” คำห่าม ๆ เขาไม่ออกเสียง แต่มือสากถือวิสาสะเลื่อนผ่านผ้ากันเปื้อนสีหวานบีบเคล้นทรวงอกอิ่ม เท่านั้นยังไม่พอมันยังซุกซนต่ำลงเรื่อย ๆ สัมผัสเนินอ่อนนุ่มใต้อันเดอร์แวร์ “อะ…อย่าค่ะ ไม่เอา” ผิวแก้มใสแดงปลั่งด้วยความเขินอาย เหมือนไหมกัดริมฝีปากร้องห้ามเขา เพราะตนเองชำระร่างกายเรียบร้อยไม่อยากเหนียวตัวอีกรอบ “คุณภาค ไหมอาบน้ำแล้ว” แต่ปลายนิ้วร้อนยังเล่นงานไม่หยุด ภควัตเขยิบเข้าออกเนิบนาบราวจนใจกลั่นแกล้งเธอ “ไหมไม่อยากเหรอ” เขากัดริมฝีปาก ขบเม้มเบา ๆ ข้างลำคอระหง “หืม…” เสียงทุ้มลากยาวทั้งยังสูดดมกลิ่นหอม ๆ บนร่างกายเหมือนไหมราวสารเสพติด “ไหมขอคืนนี้นะ วันนี้มีประชุมเช้า” แต่เหมือนไหมจำต้องตัดอกตัดใจผลักเขาออก แม้ร่างกายเรียกร้องอยากให้ชายหนุ่มเติมเต็มแค่ไหน แต่งานวันนี้คือนัดสำคัญและเธอไม่อยากเถลไถลจนหาเรื่องเข้าตัว “นะคะคนดี คืนนี้จะชดเชยให้ตามใจคุณหมดทุกอย่าง” มือนุ่มลูบผิวหน้าคมคร้าม ปลายนิ้วโป้งจรดนิ้วชี้เกลี่ยเบา ๆ ตรงสันกราม และสุดท้ายภควัตก็ใจอ่อน “ก็ได้ คืนนี้ผมจะมาทวงรางวัลคนดีจากไหม” “ไหมเตรียมชุดทำงานไว้ในห้องนอน ส่วนอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะนะคะ เดี๋ยวอีกสิบนาทีไหมต้องไปแล้ว ไม่งั้นรถติดเดี๋ยวเรื่องใหญ่” “ครับคนเก่ง” ภควัตลูบเรือนผมเงางามทั้งยังโยกศีรษะเหมือนไหมเพราะเอ็นดู “เจอกันที่ทำงานนะ ท่านประธานสุดหล่อ” เธอขยิบตาให้เขาหนึ่งที รอจนกระทั่งร่างสูงเข้าห้องน้ำแล้วสำรวจเครื่องแต่งกายของตนอีกครั้งเพื่อความเรียบร้อย มือหยิบลิปสติกสีโปรดขึ้นมาหมายทาบริเวณริมฝีปาก ตืด! ทว่าเสียงสั่น ๆ จากเครื่องมือข้างหัวเตียงดึงความสนใจเหมือนไหมให้จ้องมอง ไม่รู้ทำไม ปกติไม่เคยดูโทรศัพท์เขาสักครั้ง แต่อยู่ ๆ ก็อยากรู้อย่างประหลาด คงเพราะห่างกันค่อนข้างนาน แถมภควัตเป็นหนุ่มเนื้อหอมซะขนาดนั้น ผู้หญิงลับ ๆ อย่างเธอก็อยากรู้เป็นธรรมดา อร : ขอบคุณสำหรับของขวัญและช่วงเวลาแสนพิเศษนะคะจากเจ้าหญิงของเจ้าชาย เหมือนไหมอ่านข้อความด้วยแววตาสั่นระริก เธอเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ว่าอาการหน้าชาเป็นเช่นไร คล้ายโลกหยุดหมุนยามวางโทรศัพท์ลงที่เดิม เสียงผิวปากอารมณ์ดียิ่งทำให้คนตัวเล็กปวดร้าวจนต้องพยุงโต๊ะข้าง ๆ เพื่อให้ตนเองหยัดยืน สมองขาวโพลนค่อย ๆ ประมวลคำพูดนั้นอีกรอบหนึ่ง… เจ้าหญิงของเจ้าชายงั้นเหรอ! ภควัตมีคนอื่นตั้งแต่เมื่อไร เขาซ่อนใครอีกคนไว้นานแค่ไหน ผู้หญิงหน้าโง่คนนี้ถามหาคำตอบซ้ำ ๆ ทั้งที่ตนมีแค่สถานะลับ ๆ ไม่อาจเรียกร้องอะไรจากคนใจร้ายได้แม้สักอย่างเดียว!