บทที่ยี่สิบสาม

1739 Words

เช้าถัดมา…คงเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะอยู่รีสอร์ตแห่งนี้ เมื่อคืนเต็มรักหลับในอ้อมกอดภควัตจนเขาต้องอุ้มลูกส่งเข้านอน ทีแรกเหมือนไหมกำลังจะออกมาตามแต่ไม่ทันไรก็ปะทะกับร่างสง่าบริเวณหน้าประตูเสียก่อน หญิงสาวอำนวยความสะดวกขณะชายหนุ่มพาเจ้าเด็กแสบวางบนเตียง ทั้งคู่สบตากันแค่เสี้ยวนาทีกระทั่งเหมือนไหมหมุนกายหนีหน้าในที่สุด เขายังคงไม่ละทิ้งความพยายามรีบก้าวตามเธอมาติด ๆ พลางดึงแขนเรียวไว้ให้หันกลับมาพูดคุยกัน ‘จะทำอะไร อย่าเข้าใกล้ไหมนะ!’ เธอแผดเสียงตำหนิทั้งจ้องกลับตาเขียวปั๊ดราวภควัตเป็นผู้ร้าย ‘ชู่! อย่าเสียงดังสิลูกหลับแล้ว’ ชายหนุ่มจรดนิ้วชี้บริเวณเรียวปากกระจับ เขาว่าพลางเหลือบมองเต็มรักที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ‘ผมแค่อยากรู้ไหมสบายดีมั้ย ยังเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่าโชคดีที่แผลวันนั้นไม่เป็นอะไรมาก’ ชายหนุ่มอธิบายความปรารถนาดีของตนเอง หนำซ้ำนัยน์ตาคมยังลอบสังเกตวงหน้างามก่อนระบายลมหายใจทิ้ง เขา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD