บทที่สิบห้า

1884 Words

ล่วงเลยหลายชั่วโมงกว่าจะตั้งตัวได้ ใจหยุดลงครั้นอดีตพลันเต้นระส่ำขึ้นอีกระลอก… ข้อมูลบางอย่างในมือทำเอาดวงตาคมกริบสั่นไหวคงเป็นครั้งแรกกระมังที่ตนเองคิดไม่ผิด เพราะยังตัดใจไม่ไหวประจวบกับห่วงใยอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นสบายดีหรือเปล่า ความเป็นอยู่บ้านช่องเธอปลอดภัยไหม คนขี้ขลาดจึงสั่งณดลตามเหมือนไหมส่วนตัวเองวนรถตู้กลับมายังที่พักกระทั่งพบบางอย่างเข้า… ภาพเด็กหญิงหน้าตาน่ารักผิวพรรณกระจ่างใสสวมเดรสกระโปรงสีหวานฉ่ำคล้ายประกายความหวังตรงปลายอุโมงค์เลือนราง ลูก… คำนี้กระทบห้วงความรู้สึกทันควันยามเห็นรูปถ่ายบนหน้าจอสมาร์ตโฟน เด็กน้อยทำเอาใจแกร่งเต้นแรงผิดจังหวะ ภควัตน้ำตาคลอเบ้าสัญชาตญาณเบื้องลึกฉายชัดว่าคือบุตรสาวแน่นอน เหมือนไหมไม่ได้แท้งเธอโกหกเพราะลูกไม่เคยจากไปสักวินาที! “ทำไมไหมต้องปิดบังกูวะ” มือกระแทกโทรศัพท์เครื่องบางบนโต๊ะทั้งยังมิวายกัดฟันกรอดจนเห็นสันกราม “เกลียดก็ส่วนเกลียดสิ ก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD