ปรมัตถ์ในตอนนี้เขาแทบจะไม่สามารถคุมสติได้เลย เพราะหัวใจมันบีบรัดไปหมด ความห่วงมันพลุ่งพล่านไปทั้งใจ และยังไม่กล้าจะคลายอ้อมกอดด้วยซ้ำไป เจ้าหล่อนจะรู้หรือไม่ว่าเขาห่วงและกลัวจนจะเป็นบ้า
คนผิดก็เอ่ยขอโทษอีกหนและก้มหน้าอย่างรู้ตัวว่าทำผิดไปจริงๆ
“ฉันไม่อยากฟัง ขึ้นรถซะ” ปรมัตถ์บอกเสียงสั่นเพราะความกลัวมันยังอยู่ในอกไม่ได้ลดไปสักนิด ก่อนจับมือเล็กไว้แน่นแล้วพาขึ้นรถจะเดินนำแต่ก็เหล่มองอุรัสยาตลอด
คนผิดเดินตามไปขึ้นรถแต่โดยดี และแม้ว่าตลอดทางเธอจะเอ่ยปากขอโทษ แต่ใบหน้าของสามีก็ยังเป็นเช่นเดิม
แถมเธอก็ไม่กล้าจะสบตา ต้องก้มหน้าทำได้เพียงแอบชำเลืองมองเขา และพอถึงบริษัทปรมัตถ์ก็ลงจากรถไปอย่างเร็ว
เมื่อชายหนุ่มมาถึงห้องทำงานก็ทิ้งตัวลงกับเก้าอี้อย่างหงุดหงิด หัวใจมันแทบจะคลั่งกับความห่วงที่มีให้แต่อุรัสยา
เขายอมรับเลยว่าแทบจะไม่เคยรู้สึกห่วงดลยามากเท่าที่รู้สึกห่วงอ
