ขณะที่พิพัฒน์กำลังเคลิ้มๆ นาราก็เดินผ่านรถเขาไปแล้ว ชายหนุ่มรู้สึกตัวรีบกลับขึ้นไปในรถยนต์คันหรู กลับรถแล้วขับตามหญิงสาวที่เดินไปตามฟุตพาท ขับช้าๆ เคลื่อนไปอยู่ข้างๆ เธอก่อนลดกระจกไฟฟ้าลง
“ให้ผมไปส่งเถอะนะครับคุณนารา คุณช่วยผม ให้ผมได้แสดงน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ตอบแทนบ้างนะครับ”
คนเดินอยู่บนฟุตพาทหันมาตอบเขา “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเดินบ่อย ยังไงก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยแน่...”
“คุณนารา ระวังครับ สะ เสา...”
โป๊ก!
พิพัฒน์ที่ขับรถตามอาสาไปส่งบ้านพูดยังไม่ทันจบประโยคก็สายเกินไปแล้ว เมื่อคนเมาเบาๆ แต่คิดอะไรเพลินไปหน่อย หันหน้ากลับไปอีกทีก็ชนกับเสาไฟฟ้าเข้าอย่างจัง มือน้อยๆ ยกมือลูบหน้าผากกลมมน พอตั้งสติจะเดินต่อ เจ้าของรถคันหล่อก็รีบเปิดประตูรถมาประคองร่างเธอไว้
“อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับ ผมว่าคุณเมานะ คุณเดินไม่ตรงทาง ให้ผมไปส่งเถอะครับ รับรองว่าผมไม่คิดร้ายกับคุณแน่นอน”
นาราเห็นสายตาเป็น
