"นั่นน่ะสิเนเน่ เกวแค่ไม่ได้ยินน่ะ"
ต้นหลิวหันไปบอกเนเน่ที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ในเคาน์เตอร์บาร์
"แกไม่ต้องยุ่งยายต้นหลิว"
เนเน่เอ่ยเสียงดุให้กับต้นหลิว พร้อมทั้งทำหน้าไม่พอใจด้วยที่ต้นหลิวเห็นเพื่อนใหม่ดีกว่าตัวเอง
"ยัยเน่แกนั่นแหละที่ต้องหยุด แกเป็นบ้าหรือยังไงอยู่ดีๆก็มาวีนใส่คนอื่น"
พนักงานคนอื่นต่างก็ยืนมองแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ ไม่ใช่เพราะไปกลัวแต่ไม่มีใครอยากมีปัญหา จากที่ครามเคยพูดไว้แล้วว่าถ้าอยากอยู่ที่นี่ห้ามใครมีปัญหากัน
"แขกโต๊ะสุดท้ายกลับแล้วเช็คบิลให้ลูกค้าหน่อย"
เสียงของพนักงานรุ่นพี่คนหนึ่งบอกใครสักคนที่ได้ยิน แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากใครเลย
"ค่ะ"
เกวลินเห็นว่าทุกคนต่างก็เงียบกัน เธอจึงเลือกที่จะเป็นคนตอบกลับไป
"เสนอหน้า"
เนเน่พูดลอยๆขึ้นเหมือนกับกำลังแดกดันเกวลิน แต่สายตาของเธอกลับไม่ได้มองเกวลิน
"เมื่อกี้เธอว่าใคร"
เกวลินหยุดชะงักอยู่กับที่หันหลังกลับมาพร้อ
