ไม่ได้ตั้งใจ
- 13 -
ติ๊ง!
เสียงมือถือของพี่ภูดังขึ้นหลายครั้ง ทำให้ฉันอดสะกิดพี่ภูไม่ได้
“ปันหยา” พี่ภูมองหน้าฉันโดยที่ไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาดูเลยแม้แต่น้อย
“ทุกคนกลับแล้วเหรอคะ” ฉันถามออกไปในขณะที่เรากำลังนั่งรถไฟใต้ดินเพื่อเดินทางไปที่ไหนสักแห่งที่พี่ภูไม่ยอมบอก
“กลับไฟต์เมื่อเช้ามืด” พี่ภูหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง ก่อนจะวางมือของเขาบนศีรษะของฉันเบา ๆ “ว่าแต่เราเถอะ อยากไปที่ไหนอีกไหม”
“Lotte World Tower” ฉันตอบพี่ภูออกไปอย่างทันควัน พร้อมยกมือทั้งสองของตัวเองมาประสานกันไว้ด้านหน้าพร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ
“พี่ไม่มั่นใจเพราะเหมือนจะคนละทาง งั้นจดไว้ก่อนแล้วกัน” เขาโยกหัวฉันสองสามครั้งก่อนจะดึงมือไปกอดอกแล้วหลับตาลง
“แล้วเรากำลังจะไปไหนกันเหรอคะ” ฉันเหลือบสายตาไปเห็นนะว่าพี่ภูหรี่ตามามองที่ฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะตีเนียนกอดอกนอนต่อไป
เราใช้เวลาเดินทางนานพอสมควรรถไฟได้มาจอดที่สถานีGwa
