อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพ
- 14 -
“พี่ภู!” เธอเงยหน้ามามองผมด้วยใบหน้าบอกไม่ถูก แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผมเห็นเธอมันทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งขนาดนี้
“ไม่แกล้งแล้ว ขอบคุณนะสำหรับยา” ผมวางมือบนศีรษะเด็กน้อยคนนี้ก่อนจะโยกไปมาอีกหลายครั้ง ถึงแม้หน้าของเธอจะยังไม่อยากยิ้มสักเท่าไหร่ แต่ไม่นานเธอก็ฉีกยิ้มกว้างให้ผมทันทีที่ผมล้วงมือไปหยิบลูกกวาดสีหวานจากในกระเป๋ากางเกงมายื่นให้ “งั้นเราไปกันต่อดีกว่าเนอะ”
“ค่ะ” อารมณ์ผู้หญิงนี่แปรปรวนของจริงซินะ ผมเดินนำร่างเล็กของเธอที่สวมเสื้อโค้ตตัวใหญ่มายังสถานที่เช่าชุด ผมพายาหยีเข้ามายังร้านที่พนักงานโรงแรมแนะนำมา
“เราจะไปไหนกันเหรอคะ” เธอเดินเลือกชุดไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาถามคำถามกับผมอยู่ดี
“พระราชวังคย็องบกกุง” เธอหันขวับมาทำตาโตใส่ผมราวกับเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นอะไรแบบนั้น
“จริงเหรอคะ”
“มัวแต่ถาม รีบเลือกชุดเถอะพี่จะถ่ายรูปให้” ผมย
