Lost in the City (LIB Book 2)

Chapter 4

Lost Chapter #4

“Kailan pa?” tanung ng ina ni Eunice nang mag ka harap-harap na sila sala.

Sasagot na sana si Eunice nang unahan naman siya ng binata, “siyam na buwan na po kaming mag kasintahan. Kaya po hindi ako nag pa kita dahil may trabaho po akong kailangan asikasuhin. Ngayun din lang po ako nag pa kita sa anak ninyu.”

Nag ka tinginan ang mag asawa sa sinabe ng binata, “marangal ba ang trabaho mo iho? Bakit hindi ka mag aral?”

Napa ngiti ang binata, “mas gusto ko po ang trabaho ko kesa ang mag aral at marangal po ang trabaho ko bilang nag aayus ng aming farm.” Napa tango na lamang ang mag asawa at hanga sa kasipagan ng binata. Halata sa panamit at panalita ng binata na pina laki ito ng maayus ng mga magulang niya, “dahil bakasyon naman po ang anak ninyu, pwede ko po ba siyang maimbeta sa aming probinsya?”

Ka sabay ng pag ka gulat ng dalagang si Eunice na ganung din ang naging reaksyon ng mga magulang ng dalaga, “anu?” bulalas ng ama nito.

“Alam ko po na ngayun ninyu lang po ako nakita, pero maka siguro kayung maka balik po siya ng ligtas at maayus. Kong may mangyareng masama man po sa kanya, saka po ninyu ako sisihin.”

“Tama ka iho, masyadong malaki ang hinihingi mong bagay, bakit muna man siya dadalhin doon?” tanung ng ina ni Eunice.

“Gusto ko po siyang regaluhan at ipakilala sa mga magulang ko ang aking kasintahan.”

Alam naman nila Dylan at Eunice na kilala na nang dalaga ang magulang ng binata. Pero hindi nila pwedeng sabihin ang totoo dahil mag taka ang magulang ng dalaga pag nangyare yun, “hanggang kailan ba?”

“Isang linggo din po, pag ka tapos po nun ihahatid ko rin po siya dito at para na din maka siguro kayu.”

Iniisip tuloy nang mag asawa na ang lakas ng loob ni Dylan para gawin yun, “sige.” Lalong na gulat si Eunice sa sagot ng kanyang ina at ama na sabay pang nag salita, “Eunice mag ayus kana ng gamit mo dahil may bakasyon pa kayu ng boyfriend mo at ikaw naman iho umuwi kana muna sa inyu,” wika ng ina ni Eunice. Hindi na nakapag paalam pa si Eunice sa binata dahil pana labas na ito ng bahay, nag pasalamat naman siya sa pagiging mabait ng magulang niya at pinayagan pa sa isang bakasyon.

Nang makarating siya sa kanyang kwarto agad niyang sinara ang pinto at lumapit naman sa bintana para buksan ito nang makitang naka upo doon ang binata. “Hindi ka pa ba uuwi?” tanung niya kay Dylan nang mabuksan niya ang bintana at pina pasok sa loob ng kwarto niya.

“Dito na muna ako,” sabe ng binata habang lumalapit kay Eunice hanggang sa yakapin nito ang bewang ng dalaga, “miss na miss na miss na kita,” bulong nito nang kiniskis niya ang dulo ng ilong sa ilong din mismo ng dalaga.

Na amoy naman ni Eunice ang mabangong amoy nung hininga ng binata, “ako din naman,” saka napa pikit ang mga mata niya ka pareho nang kay Dylan. Pareho nilang ninamnam ang oras na yun sa piling ng bawat isa. Lalong hinigpitan ng binata ang yakap niya para lalong mag ka dikit ang kanilang katawan. Parehong mabilis ang kanilang t***k ng puso dahil sa kanilang naramdaman na pag mamahal at pag ka miss.

Ni walang nag salita sa kanila ng mga oras na yun, mag ka yakap, binigyan ng maliit na halik ni Dylan sa mukha si Eunice at hinahabol naman ng dalaga ang labi ng binata na parang sinasadya naman ni Dylan. Hinawakan ni Eunice ang mukha nito at hinalikan ang binata sa labi. Pa atras sila ng pa atras hanggang sa mapa upo si Dylan sa kama at naka upo naman si Eunice sa lap ng binata. Dahil naka dress si Eunice umangat ang palda niya na kita na ang maputi at makinis niyang legs.

Ang maliit na halik na yun ay parang lumalalim at nag init. Mula sa pag ka yakap ni Dylan sa bewang ni Eunice, inabot ng dalaga ang isang kamay ni Dylan at dinala ito sa zipper ng damit niya para mabuksan. Huminto si Dylan at tumawa ng malakas ang binata. sa pag tataka at pag ka gulat ng dalaga ay napa layu din siya. Natigil sila sa kanilang ginagawa, “akala ko ba hindi ka pa handa sa ganitong bagay?”

Bahagyang namula ang pisngi ni Eunice na mula sa ngayun dahil sa ginawa niya. hindi rin niya gusto ang nangyare, pero gusto niya ipakita sa binata na mahal niya ito, handa siyang ibigay ang lahat sa kanya at para din mapa saya ang binata. Alam din niyang hindi niya pa kaya ang ginagawa niya, pag ka hiya at kaba ang naramdaman niya ng mga oras na yun.

“Akala ko kase gusto mo.”

Tumayo na si Eunice at inabot ang zipper ng damit para maisara ito, “gusto ko, sa totoo lang gusto ko talagang ituloy,” tumayo na din si Dylan para malapitan ang dalaga, “kaya mo? Hindi diba, kita sa mata mo na hindi mo kaya. Naramdaman ko yung kaba mo, kong gagawin mo toh dahil lalaki ako at para sa ikaka saya ko. Wag na, gusto ko kong gagawin natin toh yung hindi ka na pilitan at walang dahilan. Basta gusto lang natin kase mahal natin ang isa’t isa.”

Napa yakap na lamang si Eunice kay Dylan para maitago ang hiya, “sorry Dylan,” bulong niya, “pwede bang samahan mo akong matulog?”

“AY!” bulalas ni Eunice nang kargahin siya ni Dylan na para silang bagong kasal.

“Wala yun, intindihan naman kita.” Laking pasalamat na lamang ni Eunice dahil alam niyang hindi mag take advantages sa kanya ang binata. Kaya lalong lumalaki ang tiwala niya dito. Hindi nawala ang mga tingin nila sa bawat isa nang ibaba na siya sa kama ng binata, “matulog kana babantayan kita.”

Saka siya yinakap ni Dylan habang mag ka tabi sila sa kama, “ayoko pang matulog, kase pag natulog ako aalis kana at saka hindi naman pag babantay yun.”

Tumawa ng mahina si Dylan, “sige na matulog kana. Mag kita pa naman tayu bukas, anu pa bang pinag aalala mo?”

“Wala naman,” sabay yakap din ni Eunice sa binata, “pwede ka bang mag kwento? Yung mga pinag gagawa mo nung wala ka?”

Huminga ng malalim si Dylan at binigyan ng halik sa noo, “bukas na lang kase, matulog kana.” Pumikit na ang mga mata ni Dylan at pinikit na rin ni Eunice ang mga mata niya. Mukhang pagod ang binata at hindi gustong mag kwento kaya hindi na niya pinilit pa ang binata sa gusto niyang marinig.