“ปลดกระดุมเสื้อสิ” ชายหนุ่มรุ่นพี่พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ไล่พรมจูบไปตามแก้มหอมเนียนชวนหลงใหล ร่างเล็กนิ่วหน้าหันมองไปอีกทาง แอบโมโหตัวเองอยู่เหมือนกันที่ทำอะไรคนอย่างพี่เขาไม่ได้เลย
“ไม่ทำรอยได้มั้ยคะ?” เอ่ยถามอย่างคนใจเย็นพร้อมกับทำน้ำเสียงอ้อนๆโดยที่ยังไม่ได้หันหน้ามองเขา
“แปบเดียวแต่..ถ้าเธอช้าก็อาจจะหลายรอยหน่อย!!” เขาจับเข้าที่ปลายคางของพาฝันพร้อมทั้งออกแรงบีบบังคับหันหน้าเธอให้กลับมามองเขา ดวงตาคู่สวยสั่นไหวไปกับคำพูดจากปากของคนตรงหน้า
“โอ๊ะ! ยุง~” ด้วยความหมั่นไส้ทำให้เธอตบเข้าไปที่ริมฝีปากเล็กของไอ้พี่นายน์คนเลว ใจนึกอยากตบให้แรงกว่านี้ด้วยซ้ำแต่เกิดนึกกลัวเขาทำร้ายเข้า
“นี่เธอตบปากฉันทำไม อยากโดนมากนักใช่มั้ย?” นายน์อึ้งไปเล็กน้อยไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าทำเขาถึงเพียงนี้ ความโกรธเริ่มทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น เขาออกแรงบีบท่อนแขนเรียวเล็กของเธอ
“อ๊ะ! เปล่านะคะ เฟิร์นไม่ได้แกล้งพี่!
