“นั่นไงพูดแล้วก็มาพอดี มานั่งข้างก๋งนี่สิมา”
ก๋งกำตันเอ่ยเรียกทันทีที่เห็นสายธารก้าวเข้ามาในห้องโถง
"........."
สายธารเงียบไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เพียงก้าวตรงไปนั่งลงข้างก๋งตามคำสั่งอย่างไม่เต็มใจนัก ใบหน้าเรียบนิ่งแต่ในแววตานั้นกลับซ่อนความหงุดหงิดไว้ชัด
“สวัสดีครับคุณน้า”
เขาหันไปเอ่ยทักคุณหญิงอังสินีตามมารยาท
“สวัสดีจ้ะ น้ามาหาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่เจอสายธารเลยสักครั้ง งานยุ่งมากใช่มั้ยลูก”
อังสินียิ้มเอ็นดู
“ครับ”
สายธารตอบสั้นๆ ก่อนจะเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจ
“สวัสดีค่ะพี่สายธาร”
เสียงหวานใสของนาราดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสราวกับดอกไม้แรกแย้ม เธอขยับกายเล็กน้อยอย่างเก้อเขิน ทำเอาบรรยากาศรอบโต๊ะดูอ่อนลง
สายธารปรายตามองเพียงชั่ววินาที
“อืม…สวัสดีนารา”
น้ำเสียงเย็นเฉียบไม่ต่างจากการทักทายตามหน้าที่
แต่แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจของหญิงสาวพองโต เธอรอคอยวันนี้มา
