บนชั้นแปดของหอประมูล
สถานที่อันหรูหรา ตกแต่งประดับประดาด้วยสีม่วง ดำและทองคำ เครื่องเรือนล้วนแต่งดงามเคลือบมุกราคาแพงสูงลิ่ว ที่หัวเตียงประดับอัญมณีสีม่วงเข้มอยู่หลายสิบเม็ด การตกแต่งหรูหรากว่า penthouse กลางใจเมืองราคาหลายร้อยล้าน
ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มปักดิ้นทองคำ ยืนเอามือไพล่หลัง เหม่อมองออกนอกหน้าต่างคล้ายกำลังครุ่นคิด คิ้วของเขาขมวดเป็นปมจนเป็นเส้นตรง ระบายลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเบา ๆ กับหัวหน้าหน่วยเงาพิฆาตดารา หน่วยรบพิเศษรับใช้เขามานาน สนิทแน่นแฟ้น มีแต่ผู้รู้ใจ ไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์เมื่อไม่ได้อยู่ในงานพิธีการอันใด
"อี้เทียน" เขาถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่
"ขอรับ นายท่าน" อี้เทียนหายใจไม่สะดวก ใจคอไม่ค่อยดี เหตุใดผู้เป็นนายจึงต้องครุ่นคิดอย่างหนัก เจ้านายผู้เฉียบขาดของเขามีเรื่องใดต้องคิดกันแน่
"เจ้าว่า หากนางพบข้า นางจะชมชอบข้าหรือไม่ ปีนี้ข้าเอง ก็อ
