พลิกชะตามาป่วนรัก

ร่างข้าใจข้า

อลิซ แลงค์ มองมือที่โปร่งแสงของตัวเอง พร้อมสบถเบาๆ

“นี่คือชั้นตายแล้วใช่มั้ย ปัดโถ่เว๊ยยยย” ร่างบางระหงนั่งอยู่บนกิ่งต้นผิงกั๋ว (แอปเปิ้ล) ขนาดใหญ่ที่ขึ้นอยู่ท้ายตำหนักจวิ้นอ๋อง

อลิซหวนคิดถึงประสบการณ์การตายอนาถของตัวเอง ชีวิตที่ทั้งประหลาดและบัดซบของอลิซ แลงค์นั้น คือ ศาสตราจารย์ดอกเตอร์สาว นักเคมีฟิสิกส์ ลูกครึ่งจีนอเมริกัน ผู้อ่อนหวานน่ารัก หน้าตาสะสวย นิสัยติดโลกสวยโนเนะเล็กๆ

แต่ภายหลังเปลี่ยนตัวเองเป็นสาวผู้เลวร้าย ชั่วช้า บ้าเงินระดับ 10 หลังถูกจับโยนทะเล เพราะอลิซแกล้งบอกแฟนหนุ่มเจ้าของโรงพยาบาลว่าท้อง วาดฝันว่าจะได้แต่งงานกัน กลับถูกหมอหนุ่มสั่งตามเก็บเกือบเอาชีวิตไม่รอด เธอจึงจัดการไอ้ผู้ชายเฮงซวยด้วยการรมแก๊สพิษให้ตายช้าๆ ปลอมแปลงเอกสารทุกอย่างเพื่อยึดโรงพยาบาลเป็นของตัวเอง

เด็กสาวผันตัวเองไปรับงานจากองค์กรมืด โดยมีความสัมพันธ์ลับๆ กับหัวหน้าองค์กรผู้หล่อเหลา การฝึกโหดหินทุกรูปแบบเธอผ่านมาหมด ฆ่าคนมาก็มากมาย ฆ่าคนง่ายกว่าหั่นผัก เรียกว่าอาชญากรชั้นสูงในคราบนักวิทยาศาสตร์จะดีกว่า แถมเธอยังมีความรู้ทางการแพทย์เพราะเธอฉลาดเป็นกรด หลังยึดโรงพยาบาลของแฟนเก่าพร้อมส่งผู้ชายแบบนั้นกลับนรกแล้ว เธอก็บริหารงานด้วยตัวเอง

เอิ่ม เรียกว่าใช้โรงพยาบาลทำเรื่องลับๆ การทดลองหลายอย่างที่ผิดศีลธรรม เอ่อ นิดหน่อย เอ๊ง แค่ประเภทตัดต่อพันธุกรรม เปลี่ยนถ่ายอวัยวะ คิดๆ ดูแล้วก็เป็นตัวร้ายระดับทอปอยู่เหมือนกัน แน่นอนว่าไม่ใช่คนดี

เธอเป็นผู้หญิงที่ใช้ชีวิตสุขนิยมทุกประเภท ทั้งแบรนด์เนม ทั้งเงิน ทั้งผู้ชาย ไปให้สุด เกิดมาหน้าตาดี ในเมื่อผิดหวังในความรัก ก็ฟาดผู้ชายไม่ซ้ำ ไม่เคยคิดถึงความรักอีกหลังจากผิดหวัง เจอ จ่าย จบ ทำงานหาเงิน ซื้อกินใครจะทำไม ความรักบ้าบอ ไม่มีอยู่จริงหรอก นิทานหลอกเด็ก ยกเว้นหัวหน้าองค์กรมืดนั่นคนเดียวที่เธอมีใจให้

เธอตายอีกเพราะปลดสลักระเบิดเคมีชีวภาพในห้องทดลองของตัวเอง โดนทางการซ้อนแผนรีเวอร์สรหัสปลดสลักเป็นรหัสสั่งระเบิด เธอตายตอนอายุ 38 ปี เรียกได้ว่าทำชั่วมาเยอะ ความชั่วมากมี ความดีไม่ปรากฎ ก็สมควรแล้วที่ไม่ได้ตายดี เธอยิ้มเยาะตัวเองเบาๆ เรียกได้ว่าชีวิตบัดซบแล้วบัดซบอีก

"ตายก็ไม่เคยเสียดายหรอกนะ เพราะใช้ชีวิตสุดมากแม่ขา" ถอนหายใจเบาๆ สดุดีความโชคร้ายของตัวเอง

"ฮึ แล้วไง ก็ชั้นไม่ใช่คนดี" ท่าจะบ้า ขนาดตายแล้วยังพูดคนเดียวได้ด้วย

พลันมีเสียงหวานเสียงหนึ่งเรียกขึ้นเบาๆ

“เจี่ยเจีย ท่านก็ตายแล้วเช่นเดียวกันรึ ข้ามีเพื่อนแล้ว” เธอหันขวับไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีแล้วต้องตกตะลึงกับร่างโปร่งแสงงดงามใสชุดสีขาวชมพูนั่น ผีตัวนี้สวยชะมัด ขนาดเป็นผู้หญิงยังหลงเลย

“เธอเป็นผีเหมือนกันเหรอ” อลิซถามผีสาว

“ข้าสิ้นวาสนาแล้วเจี่ยเจีย ข้าจมน้ำตายเมื่อ 3 วันก่อน วิญญาณข้ารอท่านยมทูตมารับไปยังแท่นตัดสินความดี” ผีสาวน่ารักกล่าวแบบไม่อาลัยชีวิต

“ชั้นชื่ออลิซ คาดว่าตายเพราะปลดสลักระเบิดเคมีชีวภาพของตัวเอง แต่ชั้นยังไม่อยากตาย ปัดโถ่ ชั้นเพิ่งอายุ 38 เอง สวรรค์ พระเจ้าชั้นตายมารอบนึงแล้วนะ ให้ตายดีๆ หน่อยได้มั้ย อีกอย่างแท่นความดีอะไรนั่นคงไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปเหยียบ ลงนรกแหงๆ ชั่วขนาดนี้” อลิซบ่นกับความบัดซบในโชคชะตาของตัวเอง

“ท่านกล่าววาจาประหลาดนักแถมยังมาอยู่บนกิ่งต้นผิงกั๋วในตำหนักจวิ้นอ๋อง ท่านมาจากที่ใด”

“ศตวรรษที่ 21 ไงล่ะ ที่นี่มันที่ไหนกัน! ผีสาวน้อยชั้นตายมาครั้งนึงแล้ว ตายอนาถด้วย บ้าบอ”

เสียงหวานพลันเอ่ยขึ้น “ลองอาศัยร่างข้าดีรึไม่เจี่ยเจีย ร่างข้ายังพอมีปราณชีวิตอยู่ จวิ้นอ๋องนั้นถ่ายพลังปราณคงสภาพร่างข้าไว้”

“บ้ารึเปล่า ล้อเล่นใช่มั้ย ตายแล้วฟื้น ตลก!” ยิ่งตายไป 3 วันแล้ว เครื่องในเน่ารึยังไม่รู้ อลิซสะบัดเสียงใส่ผีสาวผู้น่ารัก ในทางการแพทย์โอกาสเท่ากับ 0 ตายแล้วคือตาย ฮึ!ตายแล้วฟื้นในร่างคนอื่น นี่ชีวิตเธอจะเหนือธรรมชาติเกินไปแล้ว

“ลองดูเถิด หากท่านมีวาสนา ปราณท่านอาจเชื่อมกับร่างข้าได้ ส่วนข้านั้นไร้วาสนาแล้วฝากสวามีและครอบครัวข้าด้วย” พูดจบผีสาวก็ยิ้มอ่อนจางหายไปกับเงายมทูตร่างยักษ์ดวงตาแดงก่ำน่าสยองสุดๆ

อลิซประหลาดใจมากที่ยมทูตนั้นไม่ได้เอาเธอไปด้วย หรือว่าเธอจะชั่วซะจนนรกยังปิดประตู

“เอาเหอะ ลองเข้าร่างสาวน้อยโลลิสุดน่ารักดูละกัน”

เธอสับสนกับตรรกะที่สวนทางกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์และทางการแพทย์ของเธออย่างสุดขั้ว ร่างโปร่งแสงค่อยๆ ลอยลงไปวนรอบโลงแก้วสวยงามนั้นช้าๆ พลันกลุ่มก้อนพลังงานประหลาดสีขาวขุ่นได้เข้าโอบล้อมเธออย่างรวดเร็ว อลิซเจ็บปวดราวกระดูกถูกบดทั้งร่าง ก่อนถูกกลุ่มพลังงานนั้นดูดกลืนเข้าไปคล้ายตกลงไปในหลุมอากาศขนาดยักษ์