พลิกชะตามาป่วนรัก

อาบน้ำกับข้า

​

ณ ตำหนักจวิ้นอ๋องเหยียนจื่อหยา

เหยียนจื่อหยายังนั่งจ้องดรุณีน้อย ร่างของชายารักในโลงอย่างไม่วางตา พลันเห็นเปลือกตานางขยุกขยิก เขาคิดว่าตนฝันไป เขาอาจอ่อนล้าจนตาพร่าไปแล้วกระมัง เขาขยี้ตาตนเองอีกครั้ง เพ่งมองยังใบหน้างดงามของนาง ทุกอย่างยังสงบนิ่ง

“ข้าคงตาฝาดไปแล้ว ข้าโง่งมนักที่มิยอมรับความจริงว่านางตายแล้ว” เขาพูดกับตนเอง พลางเดินไปจุดเทียนเพิ่มความสว่างให้กับห้องเก็บร่างนาง

อลิซลืมตาโพลงขึ้นในร่างของหลุนเหอจิ้ง เธอปรับสายตาให้คุ้นชินพักหนึ่ง เหลือบตามองบรรยากาศโดยรอบ เธอยกมือสองข้างขึ้นช้าๆ หยิกเข้าที่แขนของตัวเอง

“โอ๊ย เจ็บโคตรๆ” ความทรงจำของร่างเดิมไหลเข้ามาเต็มหัวจนปวดไปหมด ร่างสูงหันมาทันใด

“จิ้งเออร์” เขายืนแข็งค้างอยู่ตรงนั้น

อลิซในร่างหลุนเหอจิ้งตะโกนออกไป

“สวามีท่านจะอึ้งอีกนานรึไม่ มาเอาข้าออกจากโลงเย็นนี่ก่อนเถอะ ข้าหิวจะตายแล้ว”

เหยียนจื่อหยาดั่งคนไร้สติ รีบผลักฝาโลงแก้วออกโดยพลัน ไอเย็นของหยกเหมันต์ฟุ้งขึ้นรอบห้อง เขาช้อนร่างนางออกมาจากโลง อุ้มนางไว้แนบอกของตน ร่ำไห้ออกมา

“จิ้งเออร์ของข้า เจ้าฟื้นแล้ว” บลาๆๆๆ เขากล่าวกับร่างนางยาวเหยียดด้วยถ้อยคำมากมาย

อลิซกลอกตาขึ้นฟ้า เอ่ยขึ้นว่า “ข้าหิวแล้วสวามี ขอน้ำอุ่นๆ ให้ข้าอาบด้วย”

เหยียนจื่อหยาชะงักค้างกับคำที่นางใช้เรียกเขา ปกตินางจะเรียกเขาว่าท่านอ๋อง หรือท่านแม่ทัพ เขารู้สึกอุ่นวาบในอกที่นางเรียกว่าสวามี

“ได้ ตามแต่เจ้าต้องการ ข้าจะรีบให้บ่าวไพร่เตรียมให้เจ้า”

ร่างสูงกึ่งวิ่งกึ่งเดินตะโกนเรียกบ่าวไพร่ทั้งตำหนักไปทั่วว่าพระชายาฟื้นแล้ว พระบิดาและพระมารดาที่ยังพำนักอยู่ในตำหนักจวิ้นอ๋องตั้งแต่วันแรกของงานไว้ทุกข์ รีบคลุมเสื้อนอกออกมาดูอย่างเสียอาการ บ่าวไพร่แตกตื่นทั้งตำหนัก ทุกคนต่างรีบมายังห้องที่ใช้เก็บร่างนางนั้น

ฝูอ๋องและพระมารดาอยู่ถามไถ่บุตรชายเพียงครู่ ก็กลับไปพักผ่อน ปล่อยให้เขามีเวลาส่วนตัวได้ดูแลชายาตามลำพัง

เหยียนจื่อหย่ารีบร้อนไปดูหลุนเหอจิ้งในตำหนัก เขาห่วงนางนักกลัวว่านางจะหยุดหายใจ กลัวว่าที่นางฟื้นคืนชีพจะกลายเป็นเพียงฝัน ถึงนางยังไม่เคยร่วมหอกับเขาทั้งยังไม่เคยมาพักที่ตำหนักเขาสักครั้งตั้งแต่อภิเษกกันมา นี่เป็นครั้งแรกที่นางมาพักตำหนักของเขา ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ เห็นสาวใช้กำลังเตรียมน้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่โรยด้วยกลีบดอกไม้หอมกรุ่น นางกำลังถอดเสื้อนอกออกช้าๆ

ชายหนุ่มหน้าแดงขึ้นทันใด ทำตัวไม่ถูกว่าเขาควรอยู่ดูแลนางต่อไปหรือออกไปรอด้านนอก หรือทำเช่นไรดี พลันเสียงหวานก็เอ่ยกับสาวใช้

“พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าขออยู่กับสวามีข้าตามลำพัง” หัวใจเขาเริ่มเต้นแรงขึ้น

“แล้วผู้ใดจะช่วยปรนนิบัติเจ้าชำระกาย”

นางหันมาพร้อมแววตาซุกซนนัก “ก็ท่านอย่างไรเล่า สวามีข้า”

ร่างสูงหัวใจกระเด้งกระดอนในอก ตาค้างไปเมื่อนางถอดชุดออกเห็นเพียงเอี๊ยมบางเบาที่แทบไม่ปกปิด

“จะช้าอยู่ใย มาช่วยข้าอาบน้ำ” หลุนเหอจิ้งคนใหม่หัวเราะเบาๆ เมื่อเขานิ่งแข็งค้างอยู่เช่นนั้น

“รีบถอดผ้า แล้วลงอ่างกับข้า จะให้ข้ารออีกนานรึไม่” นางเดินลงอ่างไปพร้อมโยนเอี๊ยมสีแดงตัวน้อยกับกางเกงบางเบาขึ้นจากอ่าง ดอกเตอร์อลิซสายหื่น อลิซก็ยังคือ อลิซค่ะแม่ ร่างสูงถอดผ้าในพริบตารีบตามนางลงอ่างไป

*************************

ทั้งสองอยู่ในอ่างด้วยกันเปลือยเปล่า ร่างสูงหยิบผ้านุ่มสีขาวช่วยนางขัดผิดขาวผ่อง เขามองแผ่นหลังขาวเนียนละเอียดอย่างเต็มตา มือเริ่มสั่นระริก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดภรรยาของตนหลังจากรอคอยมาเนิ่นนาน นางม้วนผมขึ้นลวกๆ ปักด้วยปิ่นหยกเรียบๆ เขาถูผ้าไปตามแขนเรียว

นางคราง “อืม” ในลำคออย่างพอใจ หลุนเหอจิ้งหันมาสบตากับสวามีนาง

เหยียนจื่อหยาสะดุ้งเล็กน้อยไม่คาดคิดว่านางจะหันมาเช่นนั้น เขามองสำรวจใบหน้างามล้ำ ขึ้นสีแดงระเรื่อ เขามองลำคอระหง เรื่อยไปจนถึงอกอวบอูมที่ปริ่มน้ำนั้น เขาหายใจติดขัด แก่นกายเบื้องล่างเริ่มแข็งขึงอย่างห้ามไม่อยู่

แขนเรียวยกขึ้นคล้องรอบคอเขาบดจูบลงที่ริมฝีปากหนานั้นเนิ่นนาน

“จิ้งเออร์” ร่างสูงเรียกชื่อนางดังคนละเมอ

นางยกแขนขึ้น “จุดแดงที่แขนข้าคือสิ่งใด” นางแย้มยิ้ม

“คือแต้มพรมจรรย์อย่างไรเล่า เจ้าแกล้งถามข้างั้นรึ”

นางหัวเราะคิก “ทำไมเรายังไม่มีอะไรกันล่ะ เอ่อ ข้าหมายถึง ยังไม่ร่วมหอกับข้า” นางกล่าวพลางบดเบียดอกอวบไร้สิ่งปกปิดไปตามแผ่นอกแกร่ง เหยียนจื่อหยาแทบทนไม่ไหวแล้วในตอนนี้ นางฟื้นมาเพียงครู่จากนางเซียนโฉมงามอ่อนหวานเป็นนางปีศาจจิ้งจอกจอมยั่วยวนไปได้อย่างไร

“เจ้าอภิเษกให้ข้านั้น เจ้าอายุเพียงสิบห้าปี เจ้าบอกข้าว่าขอเวลาข้าอีกหน่อย”

“งั้นรึ” นางจ้องตาเขาตรงๆ ไม่มีความเอียงอายใดๆ จนร่างสูงประหม่านัก

“เจ้าเพิ่งฟื้น ร่ายกายยังไม่แข็งแรงดี ข้าอยากให้หมอประจำตำหนักมาตรวจอาการเจ้าดูก่อน”

นางตอบเพียง “อืม” ร่างสูงโอบกอดนางพร้อมบดจูบเร่าร้อนอีกครา

“เจ้าหิวรึไม่”

“ข้าหิวนัก”

“เจ้าอยากกินสิ่งใดเป็นพิเศษเล่า ข้าจะให้ห้องเครื่องเตรียมให้เจ้า”

ร่างบางบดกายเข้าหา พร้อมกระซิบที่หูสวามีเบาๆ

“ข้าหิว ข้าอยากกินท่านมากกว่าสิ่งใด”

มือเล็กนุ่มนิ่มลูบไล้ไปตามลอนหน้าท้องของสวามีเบาๆ

​

​