พลิกชะตามาป่วนรัก

คัพD

เมื่อรับสำรับเย็นเสร็จ หลุนเหอจิ้งกำลังเดินกลับไปที่เรือนอวี้ฮวาของตนเพื่อพักผ่อน ตาเริ่มจะปิดรู้สึกเหมือนโทรศัพท์ที่ไม่ได้ชาร์จแบต นางเริ่มง่วงอีกแล้วเหมือนจะยังไม่ชินในร่างใหม่ ในเมื่อสวามีมีปัญหาเรื่องการนอน (แทบจะ) แก้ผ้าของนาง นางก็หาได้สนใจ ด้อนท์ แคร์ เดินสวยๆ กลับไปนอนที่เรือนของตน ถ้ามีปัญหากับนางมากนัก นางก็อยากจะกล่าวชัด ๆ ด้วยสำเนียงอังกฤษ ว่า ไอ ด้อนท์ แคร์ ม้วนลิ้นออกเสียงอย่างถูกต้องตามหลัก phonetic

พลันเสียงของสวามีเอ่ยขึ้นไม่ดังไม่เบานัก

“เจ้าจะไปที่ใด”

“ข้าก็กลับไปนอนเรือนข้า ท่านพี่ก็นอนตำหนักท่านพี่เจ้าค่ะ”

“เจ้าไม่นอนที่ตำหนักข้ารึคืนนี้” เหยียนจื่อหยากำลังคิดแผนติดยันต์สยบปีศาจที่ตัวนาง

“ไม่เจ้าค่ะ ข้าอยากพักผ่อน” นางพูดจบก็เดินไปอย่างไม่รอเขาพูดต่อ

เหยียนจื่อหยาครุ่นคิดแผนการ นำยันต์ปราบปีศาจไปติดไว้ที่ตัวนาง หมดกัน คืนนี้คงยังไม่ได้ปฏิบัติการ คงต้องหาทางจัดการภายหลัง

รุ่งสาง ณ เรือนอวี้ฮวา

อลิซ แลงค์ในร่างหลุนเหอจิ้งตื่นแต่เช้ามืด เพราะเมื่อคืนนางได้นอนเต็มอิ่มไม่มีใครมากวนใจ นางให้สาวใช้ไปรับเสื้อผ้าที่สั่งตัดมา พวกชุดทะมัดทะแมง ชุดขี่ม้า และรองเท้าหนังแต่เช้าตรู่

เจ้าของร้านจะตื่นหรือไม่ตื่นนางไม่สน นางต้องการใช้ด่วน นางฝากเงินไปมากกว่าค่าตัดผ้า เป็นทิป ให้เจ้าของร้านด้วย

นางสำรวจร่างกายตนเองอย่างละเอียดเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาก็แทบจะไม่มีเวลาสำรวจอะไรสักอย่าง มัวแต่คิดหาทางกินสวามีของตนเอง

หลุนเหอจิ้งเป็นเพียงสาวน้อยอายุสิบห้าปี เพิ่งผ่านวัยปักปิ่นมาไม่นาน ร่างกายบอบบาง แต่มีน้ำมีนวล ส่วนที่ตู้มก็ตู้ม ส่วนที่คอดก็คอด รูปร่างจัดว่าอรชรเย้ายวน แก้ผ้ามองตัวเองในกระจก เอามือแตะสำรวจร่างกายทุกสัดส่วน

ผิวพรรณของนางขาวผ่องนวลเนียน ไหนลองดู หน่ม น๊ม ชัดๆ ตอนแรกไม่ได้สังเกต โฮ้! จัดว่าใหญ่มากอยู่นะ เรียกได้ว่าอึ๋มล้นทะลัก เต็มไม้เต็มมือ Cup D น่าจะได้ เอวคอดกิ่วเท่าแผ่นกระดาษ A4 หรืออาจจะเล็กกว่าเล็กน้อย หันหลังสำรวจเบื้องล่าง ก้นก็งอนกลมเด้ง ขนาดพอเหมาะ แต่ควรจะเด้งใหญ่ได้อีกแบบสาย ฝ ต้องออกกำลังกายแบบเวทเทรนนิ่งเสริมก้นให้สะบึมกว่านี้อีก ขาเรียวยาวขาวผ่อง นางสูงประมาณ 165 เซนติเมตร up บวก บวก กะจากสายตา

ส่วนสำคัญที่สุดคือ จิ๊มิ ไหนๆ ก็สำรวจแล้วก็อ้าขาดูน้องสาวของตัวเอง อืม สวย มีไรขนบางเบา แต่ไม่ควรจะมี เดี๋ยวทำแวกซ์ใช้เอาขนออกให้หมด จิ๊มิที่มีขนใส่อะไรก็ไม่สวย ไหนจะลองจินตนาการไปถึงใบหน้าสุดหล่อเหลาของสวามีตอนก้มลงชิมน้องจิ๊มิอีก ต้องไม่มีขนอำนวยความสะดวกให้ลิ้นของสวามีได้ชิมอย่างเต็มที่ น้องสาวสวยมากสีชมพูเต่งตึง ลองเอานิ้วลูบไล้ดู ร่างนี้ถึงกับสะท้าน เฮ้อ! ร่างสาวเวอร์จิ้น ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องโดนแค่นิ้วยังสะท้านทั้งตัว

มองดูใบหน้าก็ถือว่าสวยจนไม่รู้จะสวยยังไง ดวงตาหงส์กลมโตหางตาชี้ขึ้น คิ้วเรียวพาดเฉียงขนคิ้วหนาฟู ปากอิ่มเล็กสีแดงสดเหมือนลูกเชอร์รี่แทบไม่ต้องทาลิปสติก หน้าเนียนสุดๆ ถึงขนาดต้องเอากล้องจุลทรรศน์มาส่องถึงจะเห็นรูขุมขน ใบหน้าสวยหวานปนเซ็กซี่ ถ้าใช้สายตาแบบยั่วยวนผู้ชายคงถึงขั้นลอยตามทีเดียว หน้าตารูปร่างถือว่าสมบูรณ์แบบ ถึงอลิซจะไม่นิยมผิวขาวผ่องเพราะชาติก่อนสาย ฝ ชอบอาบแดดให้ผิวสีแทน แต่ก็ต้องยอมรับว่าร่างเด็กสาวผิวพรรณงามเปล่งประกายเหมือนไข่มุก

เมื่ออาบน้ำเสร็จก็มานั่งสางผมหน้ากระจก แต่งหน้าเพียงบางเบา ผัดหน้าทาแป้ง แตะชาดที่ปากนิดหน่อย ตื่นมายังไงก็ต้องสวยไว้ก่อน

เครื่องสำอางช่างดูประหลาดพิกล รอแม่ก่อนนะคะ แม่จะปฏิวัติวงการเครื่องสำอางของยุคนี้เลยทีเดียว เฮ้อ จะหยิบจะใช้อะไรก็ไม่ถนัดมือซักอย่าง

เมื่อสาวใช้นำชุดจากร้านมาให้ พร้อมบอกว่าเจ้าของร้านยินดีให้รับชุดได้ทุกยาม

แน่ล่ะสิ อะไรมันจะมาสู้เงิน ฟาดค่ะ อยากได้อะไรด่วนแค่ไหน เอาเงินฟาด แค่เงินพิเศษเล็กน้อยก็ทำให้เราได้สิ่งที่ต้องการง่ายขึ้นจ่ะ

ร่างบางแต่งกายด้วยชุดทะมัดทะแมง เพียงอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มเรียบๆ บนชุดมีลายปักเล็กน้อยด้วยด้ายสีเงิน มัดผมขึ้นสูงผูกไว้ด้านหลัง

แต่งตัวเสร็จก็ออกมาเดินสำรวจไปทั่วตำหนักจวิ้นอ๋อง เห็นบ่าวชายกำลังหาบถังสองถังด้วยไม้คาน มีบางสิ่งในถังกำลังเดินผ่านทางที่นางเดินอยู่ สาวใช้เรียกนางอย่างตกใจ

“พระชายาหลบเพคะ พวกบ่าวชายจะนำถังอาจมไปทิ้งเพคะ”

“ถังอาจม? เหตุใดต้องนำไปทิ้งที่อื่น” นางได้แต่สงสัย ถังอุนจิงั้นเหรอ เอ๊า! ส้วมที่นางเพิ่งจะอึ๊ใส่นี่มันเป็นส้วมแบบไหนกัน

“เพคะ บ่าวชายชั้นต่ำสุด พวกทาสที่ซื้อขาด มีหน้าที่นำถังอาจมไปทิ้งเพคะ”

“พาข้าไปดูสุขาชัดๆ อีกครั้งได้หรือไม่ ข้าหมายถึงสุขาทั่วไปของพวกเจ้า” สาวใช้ได้แต่ทำหน้าไม่ถูกเดินพานางไปดูสุขาที่อยู่ใกล้ๆนั้น

สาวใช้ทั้งงง ทั้งอึ้งที่พระชายาผู้สูงศักดิ์จะสนใจอันใดกับสุขาที่สกปรก

นางสังเกตสุขาอย่างละเอียดว่าเป็นเพียงแท่นแผ่นไม้เจาะรูมีถังรองอยู่ด้านล่าง ส่งกลิ่นไม่น่าพึงประสงค์ เฉพาะในตำหนักหรือจวนของชนชั้นสูงเท่านั้นที่จะมีการเทและล้างถังอาจมแทบตลอดเวลา นางเริ่มคิดบางอย่างออกทันที

“บอกองครักษ์มาพบข้าหนึ่งคน พาข้าไปยังร้านที่มีเตาเผาถ้วยชาม”

หลุนเหอจิ้งเดินฉับๆ กลับเรือนของตน ค้นก้อนทองออกมาจำนวนหนึ่งจากหีบ นางนำกระดาษมาวาดภาพอย่างละเอียด พร้อมบอกส่วนประกอบสัดส่วน ชนิดของดินที่จะนำมาเผาเพื่อให้โถประหลาดนั้นคงทน และให้เคลือบโถนั้นด้วยวัสดุเหมือนเคลือบแจกัน ส่วนสูตรน้ำเคลือบนั้นนางเขียนสูตรเคมีคร่าวๆ ที่เข้าใจคนเดียว แล้วค่อยหาสิ่งที่แทนกันได้ในยุคนี้มาใช้แทน อืมต้องดูที่ร้านเผาถ้วยชามก่อนว่าใช้สิ่งใดเคลือบ ใช่แล้ว นางกำลังวาดโถส้วม!

วาดเสร็จก็เก็บก้อนทองจำนวนมากลงในหีบขนาดกลาง สวมรองเท้าบูทหนังสำหรับขี่ม้า เดินออกไปทางข้างเรือน องครักษ์คนสนิทของจวิ้นอ๋องชื่อหลี่เว่ยจูงม้ามารอนางอยู่ก่อนแล้ว

“พระชายาจะไปที่ใดขอรับ”

“เตาเผาถ้วยชามที่ใหญ่ที่สุดในเมือง” นางพูดพลางยื่นแบบโถส้วมที่นางวาดอย่างละเอียดพร้อมบอกขนาดความสูง ความหนา พร้อมลักษณะท่อคอห่าน ให้กับหลี่เว่ยดู

“มันคือสิ่งใดขอรับ” เขาเกาหัว ทำหน้างงๆ กับโถประหลาดของนาง คิดว่าคือภาชนะใส่สิ่งใด

“ข้าตั้งชื่อมันว่า ‘โถสะดวก’ เจ้าว่าดีรึไม่ มันคือโถอาจม”

“ขอรับ” หลี่เว่ยได้แต่ตอบรับแบบงงๆ ไม่คิดว่านางจะมาสนใจเรื่องอาจมอันไม่น่าพิศมัย นางช่างเป็นสตรีประหลาด

“พาข้าไปหาซื้อร้านค้าขนาดกลางในเมืองหนึ่งร้าน ข้าต้องการวันนี้” พูดจบนางยื่นหีบทองให้หลี่เว่ยใส่ไว้ในย่าม นางและองครักษ์ผู้ยังทำหน้างงๆ ต่างขึ้นควบม้าของตนไปยังตัวเมืองซึ่งใช้เวลาเพียงหนึ่งเค่อ

นางมีแผนที่จะให้บ่าวชายพวกนั้นไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์กว่านี้ มากกว่าการที่ชีวิตคนๆ หนึ่งต้องมีหน้าที่เทเพียงถังอาจมเพียงเท่านั้น

ความช่างสังเกตุอย่างนักวิทยาศาสตร์ทุกสิ่งย่อมเป็นเงินเป็นทองสำหรับ ‘ลาสบอส’ หญิงอย่างอลิซ ชาติที่แล้วนางคือสตรีหน้าเงินเช่นไรก็ยังเป็นเช่นเดิม