พูมแพ้

EP.1

11.54 AM.

"พี่เนมคะหนูซื้อแดงมะนาวโซดาที่พี่ชอบมาให้"

ฉันเงยหน้าจากภาพสเก็ตก่อนจะต้องวางดินสอและเอื้อมมือไปรับแก้วน้ำจากน้องในเอกที่ฉันสอนแนะนำเรื่องภาพบ่อยๆ

"ขอบคุณนะเนยแต่ไม่ต้องก็ได้"

"เฮ้ยพี่เสียน้ำใจหนูนะคะ"

"โทษๆ คือพี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นแต่พี่กลัวเราเปลืองเงินน่ะ"

"อืออไม่เป็นไรเลยค่ะเนยอ่ะเต็มใจพี่เนมช่วยเนยซะเยอะ"

น้องเนยว่าพร้อมกับเอาสีข้างตัวเองมาถูๆกับแขนของฉันทำเอาฉันยกยิ้มอย่างงงๆและเงยหน้ามองน้องเนยอีกครั้ง

"โอเคงั้นพี่ก็ขอบคุณนะ"

"ค่ะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าพี่ไปกินข้าวกะเนยต่อ"

"เอ่อ...."

"เนมไม่ว่างหรอกนะเพราะเนมนัดพี่ไว้แล้ว"

ฉันเหลือบมองผ่านน้องเนยไปที่มีนที่กำลังเดินเข้ามาหาซึ่งนั้นทำเอาน้องเนยเม้มปากขัดใจนิดๆ

"อ่อค่ะ" เนยว่าเสียงเหวี่ยงก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน "งั้นไว้เจอกันใหม่นะคะพี่เนม"

"ค่ะไว้เจอกัน"

ฉันโบกมือลาน้องเนยและยิ้มให้นิดๆก่อนจะมองมีนที่กำลังเท้าสะเอวมองตามร่างเพรียวที่กำลังเดินออกไปจากโต๊ะที่ฉันกำลังนั่งสเก็ตภาพซึ่งภาพที่ฉันกำลังสเก็ตอยู่คือสนามบอล

"อีเด็กนี่วอนโดนกูตบมาก"

"ใจเย็น" ฉันยิ้มให้มีนก่อนหันมาตวัดปลายดินสอต่ออย่างไม่คิดอะไร "น้องมันก็น่ารักดี"

"แต่มันคิดว่ามึงจะเอามันน่ะสิ"

"มีนมึงนี่ยังไง"

"กูดูออกเว้ย" มีนว่าพลางถลกแขนเสื้อ "อ่อยมึงซะขนาดนั้นวันหลังมึงก็บอกมันเอาบุญหน่อยสิว่าพี่ไม่เบี้ยนนะคะงี้"

"เขาจะเข้าใจยังไงก็เรื่องของเขาเถอะน่าอีกอย่างกูก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว" ฉันล่ะสายตาจากภาพและมองสนามบอลเพื่อดูเทียบอีกครั้ง "มันก็ดีไม่ใช่หรอที่มีคนชอบเรา"

"ก็เพราะมึงคิดแบบนี้ไงคนเถอะชอบมึงเยอะขนาดนี้แต่มึงต้องตั้งสตินะคะเพราะคนที่ชอบมึงส่วนมากคือผู้หญิง"

ฉันหัวเราะขำและหันไปเลิกคิ้วมองมีนอย่างกวนๆ

"ก็เพราะกูน่ารักไง"

"ไม่ๆ เพราะมึงผัวมากอ่ะค่ะเพื่อน"

"ฮ่าๆ" ฉันขำกับคำพูดคำจาของมีนก่อนสเก็ตภาพต่อ "ดีแล้วน่า จริงๆกูก็เอ็นดูทุกคนแหละ"

"เออเอาเถอะ" มีนปัดตกเรื่องนี้ไปก่อนชะโงกหน้ามามองภาพสเก็ตฉัน "มึงใกล้เสร็จยัง?"

"เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิด"

"อ่ะอีห่ากูกะจะชวนไปหาไรแดก"

"มึงไปกับพวกดิวก่อนได้ไหมอ่ะ" ฉันหันมองมีนอีกครั้งเพราะกลัวว่ามันจะไม่มีเพื่อนพาไปกินข้าว "รึพวกนั้นไปแล้ว?"

"ไม่ๆ พวกมันก็ให้กูมาชวนมึงแหละ"

"อ่อ"

"งั้นกูไปกินกับพวกนั้นแล้วถ้ามึงเสร็จจะตามมาก็โทรมานะ"

"เคค่ะ"

"อีเนม" ฉันเลิกคิ้วมองมีนอีกครั้งขณะที่มันก็ถอนหายใจมองฉันอย่างเอือมๆ "มึงเลิกพูดค่ะกะกูกูไม่ชอบ"

"ทำไมวะ?"

"ชอบทำตัวเป็นผัวกูอ่ะ" มีนเบะปากและมองฉันอย่างไม่พอใจนัก "คนเขาว่ากันไปทั่วว่ามึงกะกูเป็นแฟนกัน กูแบบไม่ใช่โว้ยเลิกคิดทีขนกูลุก!"

"ฮ่าๆ"

มีนจิ๊ปากใส่ก่อนมันจะเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียววาดรูปต่อเงียบๆอีกครั้งแต่พอคิดถึงเรื่องที่มีนมันว่าแล้วมันขำดีว่ะ การที่แต่งตัวแบบนี้เป็นหารแต่งตัวแบบที่เป็นตัวเองนี่มันยังไงอ่ะ..ฉันแต่งตัวดูเหมือนผู้ชายแล้วฉันต้องชอบผู้หญิงเสมอไปหรอ

คิดแล้วขำ

ฟึ้บ..

ฉันขมวดคิ้วมองลูกบอลที่กระเด็นมาใส่เท้าตัวเองก่อนเงยหน้ามองเจ้าของบอลที่กำลังยืนขมวดคิ้วมองฉันอยู่ด้วยท่าทีนิ่งๆ

"ส่งบอลมาหน่อย"

เสียงเข้มว่าขึ้นพร้อมกับกอดอกมองฉันนั้นทำเอาฉันขมวดคิ้วและก้มมองลูกบอลอีกครั้ง

"นี่มึงไม่ได้ยินที่กูพูดอ่อ?"

โอ้โหปากหมาจังวะ

"ได้ยิน" ฉันตอบกลับพร้อมกับขยับลุกมาหยิบลูกบอลไว้ "เวลาขอให้คนอื่นช่วยนี่พูดงี้ประจำหรอ?"

"ก็พูดกับบางคน"

ร่างสูงที่สวมชุดทีมของมหาลัยเดินเข้ามาใกล้ซึ่งพอดูใกล้ๆแล้วมันหล่อนะหล่อแบบกวนตีนเห็นแล้วคันไม้คันมือไงก็ไม่รู้

"แต่บางคนก็ไม่ควรพูดดีด้วยอ่ะ"

"นี่กำลังหาเรื่องกัน?"

"กูกำลังหาเรื่องมึงอ่ะ"

"เพิ่งรู้ว่ามหาลัยมีนักเลงด้วย"

ฉันเอียงใบหน้ามองมันอย่างไม่ยอมแพ้ขณะที่มันก็ยกยิ้มและกอดอกมองฉันอย่างเอาเรื่อง

"ก็รู้ไว้ซะสิ ทำไมรึมึงกลัว?"

"กูวาดรูปของกูดีๆมึงเป็นไรถามก่อน'

ปากหมามางี้ฉันก็ไม่คิดจะคุยดีด้วยเหมือนกันอ่ะ

"กูจีบมีนดีๆมึงเป็นไรมาแย่งถามก่อน"

ฉันขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าขณะที่เขาก็เอียงใบหน้ามองฉันและยกยิ้มอย่างกวนอารมณ์...ไอ้นี่คงเป็นพวกที่มีนปฎิเสธไปแล้วมันคงคิดว่ามีนกำลังคบกับฉันสินะ

"มีนไม่เอามึงเองป่ะกูจะทำไรได้อ่ะ"

"ถ้ามึงไม่แย่งมีนก็ไม่ไปป่ะ?"

"ก็ถ้ามึงคิดว่าตัวเองดีมากมีนจะเขี่ยทิ้งป่ะ?"

"มึงกะกูต้องสักแตกแล้วป่ะ"

"แน่จริงมึงก็ต่อยดิ"

ฉันยิ้มท้าทายมันพร้อมเดินเข้าไปหานั้นทำเอามันดูจะลังเลนิดๆและถอยหนี

"กูไม่อยากจะตีมึงที่นี่หรอก"

"ทำไมเพราะเป็นมหาลัยหรอ?"

"เพราะกูไม่อยากเอามือสะอาดของกูไปเปื้อนคราบเลือดว่ะ"

ห้าวจังวะไอ้นี่..ฉันยิ้มขำมองมันที่เบะปากใส่และเดินหันหลังกลับไปแต่ฉันดันเหลือบไปเห็นลูกบอลซะก่อน ฉันใช้เท้าเขี่ยมาพร้อมมองร่างสูงที่กำลังเดินออกไป

"มึงลืมของป่ะ"

ไอ้หน้าหล่อใจทรามหันมาพร้อมกับฉันที่เตะบอลเต็มแรงหากแต่ไม่ได้เล็งให้มันโดนหน้าแค่ปั่นให้มันฟรีคิกเฉี่ยวหัวมันออกไปทางขวาเท่านั้นนั้นทำเอามันเบิกตากว้างมองฉันด้วยความตกใจขณะที่ฉันก็ยกยิ้มและยักคิ้วใส่มันอย่างกวนๆ

"โทษทีเมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจ"

ฉันหันมาเก็บภาพสเก็ตและอุปกรณ์ต่างๆของตัวเองเข้ากระเป๋าและเดินออกจากทางสนามบอลเพราะไม่มีอารมณ์จะวาดแล้ว อยู่ๆก็โดนหาเรื่องกูล่ะเพลียจิตจริงๆ

(Poom)

วันต่อมา

4.51 PM.

"สุดยอดเลยว่ะ"

"สุดยอดอะไรของมึงนักหนาอ่ะไอ้พูม"

ผมหันมองไอ้ซันเดย์ขณะที่มันกำลังถือบอลในมือหมุนไปมาอยู่ หลังจากพวกผมหลวมตัวเข้าเป็นนักบอลคณะเมื่อตอนปีหนึ่งพวกผมแม่งก็โดนดึงตัวเข้ามาคัดตัวเป็นนักบอลของมหาลัยอีก และนี่แหละทั้งผมและไอ้ซันเลยได้เป็นนักบอลมหาลัยโดยมีไอ้ซันเป็นโกลและผมที่เป็นกัปตัน

"มึงเคยเห็นเมสซี่ปั่นฟรีคิกไหม"

ซันเดย์เลิกคิ้วก่อนหันมองผม

"ที่มึงชอบเอาให้กูดูน่ะนะ"

"เออ"

"ที่มึงหัดเป็นปีแต่ตอนนี้ยังหงอยอยู่น่ะนะ"

"ไอ้สัสคือมันดีขึ้นอยู่เว้ย" ผมมองไอ้ซันอย่างไม่พอใจ "แต่เมื่อวานก็เจอคนที่ปั่นได้เทพชิบหายคนนึงว่ะ"

"เอาจริง?" ไอ้ซันเลิกคิ้วมอง "ปกติมึงไม่เคยชมใครนอกจากตัวเองเลยนะแต่นี่มึงกำลังพูดถึงคนอื่นในทางที่ดี??"

"มึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะซัน?"

"Negative People"

"หน้าสัตว์"

ไอ้ซันหัวเราะชอบอกชอบใจก่อนมันจะยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมใส่ถุงมือ

"แล้วคนที่มึงพูดถึงคือใคร"

"ไอ้เนม"

"ห๊ะใครนะ??"

"ไอ้เนมไงที่กูเคยเล่าให้ฟังว่ามันแย่งมีนของกูไป"

ซันเดย์ขมวดคิ้วใส่ก่อนมันจะอ่อเสียงดังและขมวดคิ้วมองผมอีกครั้ง

"แล้วทำไมมึงถึงไปรู้อ่ะว่าเนมปั่นฟรีคิกสวย?"

ผมเลิกคิ้วทันทีพร้อมกับซันเดย์ที่กำลังหรี่ตามอง ผมกระแอมไอก่อนมองไปทั่วสนาม

"เมื่อวานกูเห็นไง แบบว่าบังเอิญเดินผ่านแล้วเห็นมันปั่นฟรีคิกไง"

"แล้วเนมมันปั่นได้ไง"

"ก็มันมีเครื่องปั่นไง"

ไอ้ซันเดย์หรี่ตาใส่ผมที่เพิ่งจะเล่นมุขไปก่อนมันจะพยักหน้าแบบขอไปทีทั้งที่มันควรจะขำ มุขกูมันทำไมวะออกจะขำ

"แล้วคือยังไงมึงอยากให้เนมมาสอนมึงปั่นหรอ"

"ไม่สิวะกูจะไปขอมันทำไมในเมื่อมันแย่งมีนของกู!"

"แล้วมึงจะยังไง"

"มันเป็นหน้าที่ของรองสโมอย่างมึงไหมที่ต้องคิด"

"เดี๋ยวนะคะทำไมกูต้องคิดเอ่ย??"

ผมเท้าสะเอวมองไอ้ซันเดย์พร้อมเอียงใบหน้าใส่อย่างขัดใจ

"อีกไม่ถึงสองเดือนมีแข่งบอลประเพณีแล้วในเมื่อกูไปบังเอญเจิตัวจี๊ดเข้าให้มึงก็ต้องไปดึงตัวมาเข้าทีมสิวะ"

"บ้ารึไงมันเป็นบอลทีมชายล้วน มึงจะให้เนมมาอยู่ทีมชายไม่ได้แต่ถ้าอยากให้เข้านักกูจะไปบอกทีมหญิงให้"

"ไอ้ซัน"

"อะไร?"

"มึงบ้าป่ะเนี้ย"

"บ้าอะไร"

ผมลุกขึ้นยืนแต่แม่งกูว่ากูก็ร้อยแปดสิบอัพนะแต่ก็ยังแพ้ไอ้ซันที่สูงกว่าอีกจนผมต้องขยับมายืนบนแสตนแทน

"กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าไอ้มารหัวใจกูมันคือผู้ชาย!"

"มึงตั้งสติแล้วฟังกูนะพูม"

ไอ้ซันมองหน้าผมด้วยแววตาจริงจัง

"เนมเป็นผู้หญิง!"

"มึงเป็นบ้าหรอมีนเป็นคนบอกกูเองว่าไอ้เนมเป็นผู้ชาย!"

"มึงรู้ได้ไง?"

"กูก็ถามสิวะถามว่าวันนั้นมีนมากะใครมีนก็บอกผัว ผัวก็คือผู้ชายหรือผัวของแม่มึงเป็นผู้หญิงรึพ่อมึงเป็นผู้หญิง!!?"

"เฮ้อ"

"ไม่ต้องมาเฮ้อใส่กูไอ้เนมมันปั่นฟรีซะสวยขนาดนั้นยังไงก็ผู้ชายแน่ๆ"

"มึงกำลังบูลลี่สักยภาพผู้หญิง"

"กูไม่ได้บุลลี่!"

ไอ้ซันหรี่ตามองผมก่อนมันจะยอมพยักหน้า

"เออๆกูยอมค่ะถ้ามึงจะคิดงั้นก็คิดไปเถอะ แล้วเรื่องเอาเข้าทีมเดี๋ยวกูคิดก่อนว่าจะยังไง"

"เออพูดแบบนี้แต่แรกก็จบ" ผมพยักหน้าก่อนสบตาไอ้ซันอีกครั้ง "กูบอกมึงอีกครั้งเลยนะ ดูปากกูไว้ว่าไอ้เนมมันเป็นผู้ชาย!"

"เออค่ะเอาที่มึงสบายใจเลยพูม"