Intro
868 Words
1.11 PM.
"นัดเที่ยงมาบ่าย ถ้ากูนัดบ่ายมึงไม่มาเย็นเลยหรอวะไอ้พูม"
"รถติด"
ซันเดย์ที่นั่งอยู่และเพิ่งจะด่าพูมไปหยกๆกอดอกมองพูมคนที่มาสายและเพิ่งจะโผล่หัวมาทำงานกลุ่มด้วยความไม่พอใจขณะที่สิบก็ลืมตาขึ้นมองพูมหลังจากหลับรอไปกว่าครึ่งชั่วโมง
"ทำไมช้านัก"
"รถ ติด"
พูมเน้นคำตอบกับสิบอีกครั้งจนเพื่อนทั้งสองต่างมองตากันด้วยความสงสัยในความดาร์คของเพื่อนวันนี้เพราะปกติพูมนี่สดใสซะยิ่งกว่าพระอาทิตย์
"มึงเป็นไรอีพูม?"
ซันเดย์ที่เห็นแบบนั้นไม่รี่รอที่จะเอ่ยปากถาม
"ป่าว"
"มึงเป็นอะไร?"
คราวนี้เป็นสิบที่ถามขึ้นนั้นทำเอาพูมที่นั่งอยู่ระหว่างกลางที่กำลังโดนกดดันเริ่มจะเบะปากทีละนิด ทีละหน่อยจนกลายเป็นเริ่มร้องอืออึงในลำคอ
"เลิกกดดันกู!!"
"อกหักหรอ?"
"อีซัน!"
"กูว่าจี้ถูกจุดนะซัน"
สิบเอ่ยเสียงเรียบหรี่ตามองพูมที่กำลังฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยท่าทีเสียอกเสียใจจนเพื่อนต่างพากันถอนหายใจใส่ความดราม่าควีนของเพื่อนเพราะทุกคนต่างรู้ว่าเพื่อนคนนี้มันสามวันดีสี่วันอกหักแถมยังหาเรื่องดราม่าไม่เว้นแต่ล่ะวัน
"อกหักจากใครอีกอ่ะ"
ซันเดย์เท้าแขนมองพูมพร้อมหรี่ตาใส่ขณะที่สิบก็ถอนหายใจพลางหาข้อมูลงานรอ
"พูดไปมึงจะอึ้ง"
"เฮ้ยจริงอ่ะ!?"
"ยัง!"
พูมว่าเสียงดังพร้อมกับซันเดย์ที่ขำก๊าก
"ใครล่ะวะลีลาศอยู่นั้น"
"ลีลา" สิบที่เริ่มจะทนไม่ไหวขัดพร้อมกับมองพูมด้วยสายตานิ่งๆปนเอือมระอา "ดาวคณะสินกำ"
"เดี๋ยวทำไมมึงรู้?"
พูมเบิกตามองสิบอย่างไม่เชื่อสายตา
"ไอ้กุนบอก"
"เลวมากกูอุสาคุยกับมันคนเดียว!"
"เดี๋ยวก่อนนะคะ!" ซันเดย์เบรกเสียงดังพร้อมมองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างไม่พอใจ "ทำไมกูไม่รู้ถามก่อน?"
"เออน่า"
"พูมกูน้อยใจนะคะกูไหมเพื่อนรักมึงอ่ะ!"
พูมถอนหายใจและมองซันเดย์ด้วยสายตานิ่งๆ
"เออๆกูขอโทษกูแค่ไม่อยากบอกเพราะมึงปากมาก"
"เออบอกงี้แต่แรกก็จบแล้ว" ซันเดย์พยักหน้าช้าๆก่อนจะชะงักและหันขวับถลึงตามองพูมอย่างไม่พอใจ "อีพูม!"
"หยอกๆ"
ซันเดย์หรี่ตามองพูมอย่างไม่พอใจนักก่อนพูมจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
"เออในเมื่อได้พูดแล้วก็ขอหน่อย" พูมมองเพื่อนทั้งสองด้วยสายตาเศร้าๆ "มึงเข้าใจอารมณ์ไหมคุยกันเป็นเดือนแต่บอกกูแค่เพื่อนทั้งที่กูบอกไปแล้วว่าคุยหวังจะเป็นแฟน แล้วแฟนพ่อแฟนแม่มึงหรอบอกกูแค่เพื่อน"
"ใจเย็นไหม" ซันเดย์ว่า "เขาอาจอยากเป็นเพื่อนกันไปก่อนเหมือนกูกะแก้มงี้"
"นั้นมันเฟรนโซน กูไม่ใช่แบบมึงสติค่ะ"
"เอ้าอีนี่!"
"แล้วไงเพราะเขาพูดงี้มึงเลยรู้สึกอกหักหรอ?"
"ไม่ใช่แค่นี้สิวะกูไม่ได้ท้อแค่เพราะเขาบอกกูแค่เพื่อนแต่มีนแม่ง..." พูมกุมขมับและมองเพื่อนทั้งสองด้วยสายตาสุดจะเศร้า "มีนมีแฟนแล้ว"
"จริงอ่ะ"
"เออดิกูเห็นกับตา!"
พูมว่าก่อนสายตาคมจะชะงักมองไปที่ประตูร้านกาแฟที่พวกเขามาทำงานเมื่อเห็นร่างบางเจ้าของชื่อที่เขากำลังพูดถึงที่กำลังเดินเข้าร้านพร้อมกับไอ้นั้น
ไอ้แฟนของเธอ!
"หยามกูมาก!"
ทั้งซันเดย์และสิบต่างขมวดคิ้วมองพูมที่กำลังมองผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินควงแขนกันเข้าร้าน ผู้หญิงที่ชื่อมีนที่พูมตามจีบมีรูปร่างบางใบหน้าน่ารักราวกับตุ๊กตาแต่อีกคนที่เธอกำลังควงก็เป็นผู้หญิงเช่นกันหากแต่สไตล์การแต่งตัวออกจะค่อนข้างแมน..ทั้งกางเกงขายาวทรงกระบอกเสื้อเชิ้ตแขนยาวพร้อมทรงผมตัดสั้นที่สั้นซะยิ่งกว่าผมของพูมอีกแต่นั้นก็ผู้หญิง แม้หน้าจะดูนิ่งดูเหวี่ยงแต่ก็ผู้หญิง!
เพื่อนทั้งสองคิดอย่างนั้นแต่พูมไม่ได้คิดแบบนั้น
"ไอ้นี่แหละแฟนมีนมันกล้ามากที่แย่งหญิงกู!"
"มีนคบทอมหรอ?"
ใจจริงก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องผู้หญิงจะคบกันแต่ซันจำต้องถามเพราะกำลังไม่แน่ใจว่าพูมกำลังเข้าใจไปทางไหนซึ่งนั้นทำให้พูมหันมามองทันที
"นั้นผู้ชายมันชื่อไอ้เนม!"
"นั้นผู้หญิง"
สิบว่าเสียงเรียบแต่พูมกลับถอนหายใจใส่มองเพื่อนตัวเองอย่างเอือมระอาพลางคิดในใจว่าแค่นี้ก็ดูไม่ออกไอ้เพื่อนโง่!
"ไอ้เนมมันเป็นผู้ชายอย่ามาเถียงกู!"
ทั้งสิบและซันเดย์ต่างมองหน้ากันก่อนจะมองพูมที่กำลังมองตามสองสาวที่ควงกันออกไปจากร้านหลังได้น้ำที่สั่ง...และซันเดย์กับสิบกำลังงงมาก
ไอ้พูมมันดูยังไงเป็นผู้ชายวะ??
- Writer
