บ่วงเสน่หาวิวาห์ลวง

โดนบังคับ...1

“แกมันก็เป็นแบบนี้ไง มันถึงไม่ทันแม่นั่นซักที ยายไม่รู้หรอกว่าแกจะไปบอกแม่นั่นว่ายังไง แต่งานแต่งงานของแกกับหนูขวัญจะถูกจัดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้า” ผู้เป็นยายยื่นคำขาดทันที ท่านไม่ต้องการให้หลานชายเพียงคนเดียวไปเกี่ยวพันกับผู้หญิงเช่นเพลงพิณอีก เพราะวันหนึ่งหลานชายท่านอาจจะพลาดเสียท่าให้ผู้หญิงที่จะจ้องแต่เงินของเขา ดังนั้นเพื่อเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ท่านจะจัดการกำจัดผู้หญิงคนนั้นไปให้พ้นทางเอง

“คุณยายครับ เรื่องความรักมันไม่ใช่เรื่องที่จะมาบังคับกันแบบนี้นะครับ ผมจะไปคุยกับขวัญเอง ขวัญก็คงไม่อยากแต่งงานกับผมอยู่แล้ว” เมื่อเจรจากันด้วยเหตุผลไม่สำเร็จ เขาก็ต้องไปตกลงกับอรินดา เพราะเธอคงไม่อยากแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว

“เชอะ..แกคิดว่าฉันคิดอะไรตื้นๆ อย่างนั้นเหรอ ฉันคุยกับหนูขวัญเรียบร้อยแล้ว แล้วเขาก็ตกลงด้วยนะ” คุณดวงใจกล่าวอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่าอย่างชัดเจน

“จะบ้ากันไปใหญ่แล้วคุณยาย ทำไมขวัญต้องตกลงที่จะแต่งงานกับผมด้วย ในเมื่อขวัญก็ไม่ได้รักผม” เขมินท์โวยวายด้วยความไม่พอใจ นี่อรินดาเป็นอะไรไป ทำไมต้องยอมทำเรื่องแบบนี้เพื่อยายของเขา

“ยายไม่สนใจหรอกว่าแกจะพอใจหรือไม่ ถ้าแกไม่ทำตามที่ยายต้องการ ก็ไม่ต้องมาเรียกยายว่ายาย” คุณดวงใจยื่นคำขาดกับผู้เป็นหลาน ท่านรู้ว่าเรื่องแต่งงานมันไม่ควรจะบังคับคลุมถุงชนเช่นนี้ แต่บางอย่างหลานชายของท่านก็ตาบอดเสียจนยอมให้คนรักสวมเขาโดยที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นท่านจึงต้องยื่นมือเข้ามาแก้ปัญหาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป

“ทำไมคุณยายต้องบังคับผมขนาดนี้ นี่เป็นความคิดที่ของขวัญใช่มั้ย นี่คงต้องการจะแก้แค้นผม” เขมินท์พาลไปหาหญิงสาวที่เป็นดั่งหลานรักของยายเขา แล้วเขาก็ถลันออกไปจากห้องทันทีด้วยความโมโห เป้าหมายคืออรินดา น้องสาวข้างบ้านที่ไม่ค่อยจะกินเส้นกับเขาเท่าไหร่

ชายหนุ่มเดินหน้าตูมไปที่บ้านของหญิงสาว ก่อนที่จะใช้ความคุ้นเคยเดินเข้าไปในบ้านของเธอทันที เพราะเขาเข้านอกออกในที่นี่ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นการที่เขาเข้ามาในบ้านครั้งนี้มันจึงไม่แปลกอะไร

“น้าปลาครับขวัญอยู่มั้ยครับ” เขมินท์เอ่ยถามคุณอารยามารดาของอรินดา ซึ่งท่านกำลังนั่งทำขนมไทยอยู่

“อยู่จ๊ะ นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่หลังบ้านแหน่ะ” คุณอารยาทราบในทันทีว่าชายหนุ่มมาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร ท่านได้แต่ถอนหายใจด้วยความลำบากใจ เพราะสิ่งที่คุณดวงใจขอร้องมันทำให้เขมินท์ต้องมาที่นี่ แต่ด้วยบุญคุณของคุณดวงใจที่มีให้ท่านมาตลอด ทำให้ท่านไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่คุณดวงใจขอได้

“ขอบคุณครับคุณน้า” เขมินท์กล่าวก่อนที่จะเดินไปหลังบ้านด้วยความคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี ตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มเคร่งเครียดด้วยความไม่พอใจ กับสิ่งที่เขาได้ยินจากปากผู้เป็นยายเมื่อสักครู่นี้