บ่วงเสน่หาวิวาห์ลวง

ได้เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก

อรินดาไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่มันไม่ใช่การข่มขืน แต่มันคือการสมยอม ซึ่งในที่สุดหญิงสาวก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับใจของตนเอง อย่างที่เธอไม่สามารถควบคุมมันได้เลย

เขมินท์ยังคงกอดเอวบางของหญิงสาวไว้ เขายังคลอเคลียเธอไม่ห่าง อรินดาพยายามขยับตัวเพื่อหนีจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม แต่มือของเขาก็แข็งแรงเหลือเกิน ไม่ว่าเธอจะดิ้นเท่าไหร่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป

พี่คิดว่าพี่ปราบพยศขวัญได้แล้วนะ แต่ว่าพี่ว่าพี่คงคิดผิด สงสัยคงต้องปราบอีกรอบ” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมทั้งเริ่มลูบไล้ที่เรือนร่างงามของหญิงสาวอีกครั้ง

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นี่มินท์” อรินดาตาลุกวาวด้วยความตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มจะหื่นเช่นนี้ นี่เขาเพิ่มจัดการเธอไปเมื่อสักครู่ แล้วนี่อะไร จะเริ่มใหม่อีกแล้วเหรอ

“ไม่ปล่อย ขวัญน่ารักขนาดนี้พี่จะปล่อยขวัญได้ไง” เขมินท์กล่าวจบก็เริ่มบทรักบทใหม่อีกครั้ง เพราะหญิงสาวช่างหอมหวานเหลือเกินสำหรับเขา คืนนี้ทั้งคืนเขาจะรักเจ้าสาวของเขาจนกว่าจะหมดแรง ช่ายหนุ่มตั้งปณิธานไว้เช่นนั้น

และแล้วหญิงสาวก็ไม่สามารถต้านทานชายหนุ่มได้อีกครั้ง เขาจัดการสำรวจร่างบางด้วยความหิวกระหาย เวลาผ่านไปเกือบค่อนคืน ชายหนุ่มจึงปล่อยให้หญิงสาวได้พักผ่อน เพราะพรุ่งนี้เช้าทั้งคู่ต้องตื่นมาใส่บาตรแต่เช้า

เช้าวันต่อมา...

อรินดาลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความยากลำบาก เพราะชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ยอมปล่อยให้เธอได้พักเลยสักนิด แต่หญิงสาวก็สามารถพยุงร่างอันบอบช้ำไปที่ห้องน้ำได้สำเร็จ ในขณะที่คนที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอบอบช้ำนั้นยังคงนอนหลับด้วยความสบายอารมณ์อยู่

หญิงสาวนึกเคืองชายหนุ่มเป็นอย่างมาก เธออยากจะหยิกเขาให้เนื้อขาด ไม่ว่าเธอจะห้ามเขายังไงเขาก็ไม่ยอมฟัง ได้แต่ตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอ ซึ่งในท้ายที่สุดหญิงสาวก็ต้องโอนอ่อนไปกับเขาทุกครั้ง หญิงสาวรู้สึกเกลียดตนเองเหลือเกินที่ไม่สามารถต้านทานเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว

เธออาบน้ำด้วยความรู้สึกเขินอาย เพราะร่างบางของหญิงสาวเต็มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบที่ชายหนุ่มทิ้งไว้ ทำไมเขาถึงหื่นขนาดนี้ แล้วหญิงสาวจะต้านทานชายหนุ่มไหวได้อย่างไร ตลอดระยะเวลาที่อาบน้ำอยู่ อรินดาก็จมอยู่กับความคิดของตนเอง จนเธอได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ ซึ่งคงเป็นใครไม่ได้นอกจากสามีหมาดๆ ของเธอนั่นเอง